Het is bij Alex Delivery vooral schurend, knarsend en piepend op zoek naar stukken melodie, fraaie orkestratie, gepaste drama en schone zanglijnen. Dit uit Brooklyn afkomstige viertal heeft een debuut afgeleverd, vol neoprogrock en dito laptopcomposities. De sporadische keren dat Robert Lombardo de vocalen voor zijn rekening neemt, krijgen de nummers deels vorm. En dan doet Alex Delivery een beetje denken aan een lo-fi gesamplede of trippende Arcade Fire. Voor de rest is het een vergaarbak aan krautrockende jams met veel verschillende themas, simpelweg aan elkaar geplakt en rücksichtslos doormidden geknipt. Uitermate geschikt voor de luisteraar met geduld, lange adem en veel zitvlees, want alles is behoorlijk tegendraads, onlogisch en soms tegen de borst stotend. Maar als je het eenmaal door hebt, is Star Destroyer o zo mooi. Luister maar eens naar het geluidsepos Sheath-Wet, waarin in ruim elf minuten Alex Destroyer je door alle hoeken van hun geluidsspectrum sleept. Schitterend gewoon.