Al van bij het beluisteren van de allereerste track, ‘Super Inuit’, vraagt deze plaat de weg: waar gaat dit heen, blijft dit tempo hetzelfde, klinkt alles zo strak en overdonderend goed?
Het ritme is behoorlijk stevig, het lijkt net een goed geöliede machine, uptempo, een losgeslagen trein die voorbij flitst en uit enthousiasme de stations passeert en vergeet de reizigers mee te nemen!
De volgende nummers zijn net zo indrukwekkend en meeslepend, dit smaakt naar meer.
Holy Fuck is een veelkoppige band uit Toronto, en hun tweede release klinkt naar stevige kraut-rock van het hardste soort, overspoeld met een flinke dosis analoge beats en strakke lijnen elektronica.
Daar waar Battles een kruisbestuiving maakt met een totaal overstuurde
Chk Chk Chk (!!!), dan wel instrumentaal met af en toe wat onverstaanbare vocalen.
Het maakt niet uit, de muziek is aanwezig genoeg. Is drone-punk (her)geboren?
Dit is absoluut geen achtergrondmuziek voor achter de computer, u bent gewaarschuwd.
De modernistische versie van dit mogelijke kraut-genre is geheel verrassend, opzwepend en even iets anders dan sommige hedendaagse bandjes die vaak niet verder komen dan een kopie van belangrijke bands uit voorgaande decennia.
Holy Fuck… en nu maar wachten op een live concert, gezien ze enkel nog maar op tournee zijn in de States.