Met deze dubbelcd worden we gekatapulteerd naar de jaren 1980, toen bands als Thin White Rope en Celibate Rifles menig indierockhart sneller deed kloppen. De band begon eraan in 1985 en speelde initieel op de jaren 1960 geïnspireerde garagepunk. Na een paar singles en bezettingswijzingen verschoof de sound stilaan naar psychedelica en hardere rock, die hen meteen plaatste tussen eveneens uit Australië afkomstige bands als Hoodoo Gurus, Died Pretty, The Stems en The Church; en hun Amerikaanse evenknieën The Dream Syndciate en Green On Red. Deze uitgave, met een uitgebreid boekje waarin zeldzame fotos, een uitgebreide discografie en exhaustieve uitleg door medeoprichter Neil Rogers werden opgenomen, telt dertig nummers over een tijdspanne van tweeënhalf uur. Cd één doet een greep uit de vijf studio-albums (Get On Down uit 1996 was de laatste) en laat nog eens uitdrukkelijk horen dat The Bo-Weevils een aardig rocknummer konden schrijven. We hebben de band nooit echt gevolgd en kenden slechts één album (Destroyer Of Worlds), dat we maar een matig werkstuk vonden. Deze zestien nummers verrassen door hun tijdloosheid;en meer nog, de songs klinken een stuk ruiger dan we hadden verwacht. Cd twee bevat een aantal livenummers (al dan niet eerder op plaat uitgebracht), een paar B-kantjes en ook enkele nooit eerder uitgebrachte nummers. Iets minder verrassend en meer voer voor Aussie-freaks is ook het tweede schijfje de moeite waard voor doorbijters. Echt genieten, doen we vooral van het eerste deel dat een mooi overzicht biedt van een ondergewaardeerde band die nu misschien een klein beetje erkenning in ruimere kring zal krijgen.