Het is een even simpel als prachtig concept: breng vier onbekende vrouwelijke muzikanten uit vier verschillende landen samen op een album en breng dat als een themaplaat uit. 4 Women No Cry, vrij naar het lied van Bob Marley, is inmiddels aan haar derde uitgave toe en opnieuw heeft eigenaresse Gudrun Gut van het Monika Enterprise-label een prachtig album samengesteld. Kwamen op de eerste twee delen de artiesten uit Argentinië, Frankrijk, Oostenrijk, Georgië, Spanje, Engeland, Amerika en Duitsland, nu zijn Colombia, Griekenland, opnieuw Amerika en Brazilië aan de beurt. Manekinekod uit Athene gedraagt zich in haar vier nummers wel een beetje als een toeriste: in B With An horen we de Japanse stem van een informatiemachine uit de straten van Berlijn en Room 302 is het kamernummer van haar hotel. Eleni Adamopoulou, zoals ze echt heet, staat garant voor fraaie vervreemdende, lieflijke elektronica met gezang. Heftige noiseuitspattingen zijn sowieso afwezig in de ‘4 Women No Cry’-serie, de vrouwen maken over het algemeen vrij introverte muziek. Zowel Adamopoulou als Julia Holter zijn afgestudeerde musici, maar dat staat het avontuur niet in de weg. De nummers van de Braziliaanse geluidskunstenares Liz Christine zouden zo onder een film kunnen, of dierendocumentaires: zowel in Dreaming als in Green Eyes Girl horen we honden, katten en ganzen (?) ritmisch meezingen. Voor liefhebbers van de muziek van onder meer Mum of CocoRosie, maar eigenlijk voor iedereen met twee open oren. Valt er dan niks jammerlijks te zeggen over dit album? Jawel: dit deel drie is in tegenstelling tot de voorgaande twee delen alleen op cd verkrijgbaar. Die prachtige uitklaphoes moeten we er dus maar zelf bij verzinnen en daarvoor biedt de sfeerrijke en dromerige muziek gelukkig genoeg inspiratie.