In Gonzo Circus #71 prezen we het debuut van dit uit Leiden afkomstige stonergezelschap. Ondertussen zijn we twee jaar verder en heeft zanger/bassist Deef de band verlaten. Die is inmiddels vervangen door Miranda, die eerder al deel uitmaakte van Toner Low, dat toch al meer dan tien jaar actief is. Weer een trio, begon de band onmiddellijk met het componeren voor het tweede album. De band, die doorheen de jaren evolueerde van een aanmodderend gezelschap dat niet kon kiezen tussen stoner, gitaarrock en spacey psychedelica tot een beukend en uitermate efficiënte riffmachine, weet zijn debuut niet te overtreffen (dat zou heel sterk zijn geweest!). Ontgoocheld zijn we echter niet. De vier epische tracks drijven op magistrale basklanken, die bij momenten een sacrale sfeer oproepen. Toner Low gaat niet zo ver in zijn eenvoud als SunnO))), maar de traagheid van de nummers, de klemtoon op bas, bas en nog eens bas, het eenvoudige maar uiterst effectieve riffwerk en het quasi volledig ontbreken van de menselijke stem maakt II in elk geval tot een trippy plaat waarin de luisteraar volledig wordt opgezogen. In tegenstelling tot het debuut, dat in een knallend oranje digipack was verpakt, is tegenwoordig alles zwart. Die keuze past perfect bij de donkere en logge muziek die deze release siert. Alsof de band van uitbundig evolueerde tot melancholie, depressie en wanhoop. We worden er zowaar blij van.