We weten dat we blasé zijn en dat jij ons erom haat, maar zeer uitzonderlijk valt er iets in onze bus dat het Gonzo auteurschap de moeite waard maakt. Laat het deze lente, en misschien gans 2009, het Nederlandse Hadewych zijn. Het houten/vilten pakje vouwt open en onze vloer wordt bedekt door een zorgvuldig bij elkaar gezochte collectie verdorde bladeren. Op de hoesfoto zien we iemand die er wel in geslaagd is om het organisch materiaal in zijn vuisten te houden, en een inlay nodigt de tegenstanders uit om het pakket natuurkundig af te breken, bij voorkeur door middel van vuur. Ook de muziek van Hadewych smeult en prikkelt: Peter J. Nijland weeft een veelheid aan geluidsbronnen samen tot een indrukwekkend klankentapijt. Organisch materiaal (boomtakken), synthesizers, geprepareerde piano, stemmen, akoestische instrumenten en samples (onder andere de ramp met de Hindenburg) smelten samen tot een magische luisterervaring. Soms doet de organische invalshoek wat denken aan de betreurde Noise Makers Fifes, maar Hadewych legt eigen accenten door ook ruimte te laten voor ritmes, melodie en rituele invloeden. De maker lijkt van intimiteit te houden: slechts vijftig exemplaren van deze cd zullen het daglicht zien. Wie van industriële woudrituelen houdt, weet wat hem te doen staat, en laatkomers mogen met onder het toeziend oog van ondergetekende hun gefrustreerde hoofd kapotslaan tegen een eeuwenoude eik.