Twee Britten debuteren sterk met drie composities vol atmosferisch verval. Gevonden objecten, draaitafels, veldopnames en enkele nauwelijks herkenbare instrumenten (gitaar, keyboard en cimbaal) worden samengeperst tot een dreigende dreun waarin er zich heel wat concrete onrust afspeelt. Omdat heel wat passages een repetitief (loops) karakter hebben, klinkt deze cd nooit zwaar op de hand, en het slotstuk bewijst dat Robert Hopps en Jason Webb ook live kunnen boeien. Wie houdt van de dreunend experimentele output van labels als Drone Records of EE Tapes, moet ook Nos Phillipé dankbaar tegen zijn onderbewustzijn drukken.