Op het eerste gezicht lijkt het vijfde album van het Italiaanse trio Ufomammut vooral een zaak te zijn van ingehouden, haast gesublimeerde energie. Eve is namelijk opgebouwd als een opus in vijf bewegingen en het duurt even voor het kwartje kantelt en de boel echt ontbolstert. Meer dan ooit domineert de sfeerschepping. Zo wordt, om het geheel passend in te leiden, in de openingstrack behoedzaam de tijd genomen om het album echt op gang te trekken. Schijn, zoals zo vaak, bedriegt want gaandeweg wordt opnieuw uit vertrouwde bronnen geput: psychedelische doom en massieve sludge. Eve verfijnt echter het brutale en laat een subtiele(re) evenwichtsoefening horen tussen hard episch bombast en een soundtrackachtige atmosfeer. Gitaardrones en het gebruik van synths plaatsen de vertrouwde Ufomammutsound -een amalgaam van Electric Wizard, Kyuss, vroege Pink Floyd, Asva en Neurosis– in een ietwat onwezenlijke context. Eve is daardoor meteen ook de spookachtigste uit hun discografie. Naast de voor de hand liggende namen komen nu ook landgenoten Goblin steeds meer om de hoek kijken. Samengevat: Eve is niets minder dan een meesterwerk in z’n genre en de kroon op het werk van een wel erg bijzondere band.