Het Noorse trio Elephant9 laat de Nijl even vet rocken. Meteen bij de opener Fugl Fønix krijg je het warme gevoel dat hier een vergeten concert van Woodstock uit de as herrijst. Jazzy, funky rock, waarbij de dampende solos worden geleverd door de Fender Rhodes en het Hammond orgel van Ståle Storløkken. De volgende track begint een stuk rustiger en zwevend, maar langzaam worden tempo en intensiteit opgevoerd en even later scheurt het drietal weer in de vijfde versnelling. Storløkken zorgt voor gruizig synthesizerwerk en psychedelisch cirkelende toetsenloopjes, Torstein Lofthus levert stuwend drumwerk en Nikolai Hængsle Eilertsen speelt funky basriffs. Ja, we hebben hier te maken met drie groten uit de Noorse avant-garde, die zijn te verbinden aan bijvoorbeeld Supersilent en Shining. Zo slingert het triumviraat een cd lang van funkende jazzrockachtige momenten naar gruizige en uptempo rock (Hardcore orientale), zonder enig slap moment. Al is Habanera Rocket misschien wat aan de lange kant, voordat het tot een climax komt. Uit de drie keyboards worden de meest uiteenlopende geluiden gehaald, zodat je ten eerste nooit een gitarist mist en ten tweede het gevoel krijgt dat er een band van minstens vijf man aan de gang is. Een goede opvolger van het enthousiasmerende debuut uit 2008 en een goede sollicitatie bij festivalprogrammas.