The North Sea begon zo lieflijk. Meanderende freak-folk, een voorliefde voor bomen en heel veel vogelgeluiden. Vanaf 2004 stuurde Brad Rose zijn bevalligheden de wereld in via een stroom cdr’s, veelal op zijn eigen Foxglove label. Type Records, immer met het oor aan de hippe (onder)grond, bracht met ‘Exquisite Idols’ de band onder de aandacht van een breder publiek (zie GC #81). Het moment dat de saxofoon inzette op het slotnummer van die plaat, was tevens het moment dat ik afhaakte bij Type. Er zijn grenzen. Maar in 2008 had Rose een stevige nachtmerrie, en sindsdien ligt zijn gitaar ergens weg te rotten. De tijdsgeest goed aanvoelend werd de man een droner en wisselde hij cdr in voor cassette (voor al die extra diepte in uw ruis). Ook Type vaart sinds Svarte Greiner en Indignant Senility in troebeler water – waar blijven die Type-cassettes toch? -, en brengt nu ‘Bloodlines’ uit. Het zou de plaat tekort doen om er gemakzuchtig het label ‘drones’ op te plakken, daarvoor zit er teveel detail in. ‘Industriële horror’ is een beter predicaat. Kant a begint met een kosmische puls, maar al snel wordt een ijsstorm aan lawaai ontketend. Daarna dalen we af in de valse kalmte van af en aan ebbende feedback en drones, en horen nog net een haperende bommenwerper overkomen. Metaalpercussie en gerommel met kettingen versterken de naargeestige sfeer. Soms doet het denken aan Throbbing Gristle circa ‘Heathen Earth’; de noisy stukken aan oude power electronics, zonder het infantiele geschreeuw. Kant b begint als gotische drone in de lijn van recente Xela, tot de storm weer opsteekt. Uiteindelijk marcheren we begeleid door een op hol geslagen oscillator de hel weer uit. Niets wat u niet eerder hoorde, wel een prettige angstdroom.