Drie leden van de hardcoreband One Man March besloten om na het opheffen van die band in 2006 meteen een nieuwe formatie op te starten, samen met twee bevriende muzikanten. Het werk kon beginnen. Sindsdien werd de zanger vervangen en werd er ijverig gewerkt aan een reeks nummers. Dit resulteert uiteindelijk in dit zeven nummers tellende schijfje. En we hebben meteen een nieuwe opdracht voor Dial P For Panic, uit Leuven en Genk. Zoek nog maar eens een andere zanger. Of toch voor de eerste helft van de plaat, waar hij veel te poppy, zwakjes en gewoontjes overkomt. In de laatste drie songs lijkt hij zich te herpakken en past de zang een stuk beter bij de weinig originele maar wel goed groovende stoner. Deze cd is eigenlijk vooral een demo in een poging om een label geïnteresseerd te krijgen. Het is hen gegund, want zeker op muzikaal vlak horen we een aantal zeer lekkere stukken. Er is nog veel werk voor de boeg, maar als begin kunnen deze songs zeker tellen.