Een wereld van louter beats is te klein voor de ambities van Darkstar. Sinds 2007 is het snel gegaan met James Young en Aiden Whalley. Na het uitbrengen van de eerste eps werd het duo als de next big thing in dubstep gezien, verwelkomde Hyperdub de talenten met open armen en werd Aidys Girl Got A Computer (2009) een hit. Maar een leven slijten in de club moet voor de heren een armzalig idee zijn geweest. Er is meer dan uitsluitend beats maken, bijgevolg dankten de heren met het uitbrengen van North al vroeg in de carrière voor het dubstep sterrendom. Een nieuw geluid, een nieuwe identiteit, een andere weg. De komst van zanger James Butterfly voltooid de herconstructie voorgoed, om de trouwe volgelingen in vertwijfeling achter te laten. North wentelt zich in een bad van breekbare, low-key pop. Mistroostige liedjes over verloren liefde, een sombere synthesizer hier en daar, fluisterende elektronische ritmes, een strijkpartij met een soundscape op de achtergrond. Geen plaats meer voor vreugde, maar treurige liedjes besmeurt met Noord-Engels steenkoolgruis. Een kleine ode aan invloedrijke streekgenoten is op zijn plaats met het trage Gold; een bijna onherkenbare bewerking van Human Leagues You Remind Me Of Gold. Under The Roof en Two Chords hebben lichte raakvlakken met OMDs lp Organisation, maar creëert het trio vooral een eigentijdse sfeer en dat is benoemenswaardig. Alleen Aidys Girl mag mee als herinnering aan de dubstep van toen. Darkstar lijkt overigens niet alleen te staan in hun aspiraties. Ook James Blake gaat zich wagen aan het singer-songwriterschap. Folkstep iemand?