Er zijn zo van die dagen en er zijn zo van die platen. Vandaag is er zo eentje. Gisteren gooiden we Outside onder de laser, en dachten in eerste instantie met Echo And The Bunnymen te maken te hebben. Toch zeker bij een aantal songs, zoals opener Badaboom. De titel zou dan al atypisch zijn geweest, de muziek net iets te weinig tegendraads, maar die stem! En vandaag vonden we dat helemaal niet. Josh Grier, die alle songs schreef en garant staat voor een zeurpietjesstem, trekt het laken volledig naar zich toe. Hij is het boegbeeld, hij is Tapes N Tapes en niet die andere drie die hem meehielpen dit derde album van deze uit Minneapolis afkomstige band in elkaar te zetten. En hij haalt alles uit de kast om een gevarieerde, behoorlijk radiovriendelijke plaat vol stijlvolle indiepopliedjes te laten horen. Twaalf stuks, net genoeg om niet te hard op onze zenuwen te werken. Liedjes die perfect thuishoren op een loom festivalterrein waar iedereen zit te babbelen, een kleine minderheid voor het podium staat te joelen, wie speelt doet er niet toe, als we maar kunnen joelen, en de rest ligt te zonnen, verschaald bier drinkt en pist waar ze staan om lange rijen te vermijden. En daarvoor maakt deze band de perfecte soundtrack: liedjes die kabbelen op de achtergrond, heel nu en dan ons oor doen spitsen om dan weer in middelmatigheid te vervallen. Fans van Britpop zouden hier best wel eens iets aan kunnen hebben, het klinkt net als zoveel andere bands die de afgelopen jaren op festivals stonden, alleen is dit een Amerikaanse versie. De blote voeten en de korte broek op de hoes doen vermoeden dat de heren zelf al reikhalzend een plein vol gras zoeken waar ze kunnen spelen.