‘Laissez Faire’, slaat dat soms op onze aandachtsspanne? Die wordt immers flink op de proef gesteld bij het bijna negen minuten durende nummer van Tom Thiel. Gekabbel is het. En hij begint zijn gelijknamige album nog wel zo veelbelovend. ‘Nordish’ is een opgewekt energiek nummer. Zou dat komen door het gebruik van bas, gitaar en drums? Beter dan dat openingsnummer wordt het niet. De aandacht verslapt bij ‘Suzuka’ en ‘Sabado’, om in zijn geheel te vervliegen bij het al eerder genoemde ‘Laissez Faire’. Het is een vreemde stijlbreuk. Die soort van elektrorock in het begin en dan later die zouteloze ambient. Het album komt het ‘Laissez Faire’-debacle niet meer te boven. Er is nog meer van die moeilijk verteerbare ambient te horen en ook op housegebied excelleert Thiel niet. Dit is te saai om al te vaak op te zetten en dat is extra zuur als het eerste nummer zo veelbelovend is. Waren we blij met een in drie nummers stervende mus.