Het geluid van Red Snapper trok gelijk vanaf de oprichting in 1994 al de aandacht: jazz gemixt met hiphop, niet wars van het experiment, en uiterst dansbaar. En dat werd dan verwezenlijkt door een band in een kleine bezetting, met gitarist, drummer en een contrabassist die ook nog eens zong. Na almaar stijgende populariteit kwam in 2001 de breuk met platenmaatschappij Warp, en hielden de bandleden het ook verder voor gezien. Naar eigen zeggen was de commercie er te veel ingeslopen. Uiteindelijk ging iedereen voor zichzelf aan de slag, Rich als deejay en lid van Toob, Ali met de band Clayhill, en David als componist voor televisie. Sinds 2007 is Red Snapper weer bij elkaar, aangevuld met een saxofonist en twee gastzangers. Verheugend nieuws voor de liefhebbers, maar zelfs die zullen het waarschijnlijk moeilijk hebben met deze verzameling voornamelijk losse flodders. Anders kun je de van lusteloosheid en eilandmentaliteit aan elkaar hangende nummers namelijk moeilijk noemen, ook al zijn er een paar uitschieters waarin de oude geest en samenhang weer voor even herleeft. Vooral een nummer als ‘Loveboat’ heeft weer ouderwets -ahum- commerciële potentie. Toch blijft de vraag hangen hoe een album als dit ooit is kunnen ontstaan en wie er baat bij heeft.