Tijd… Zeker in de handen van Berlin berserk Frieder Butzmann wordt het een rekkelijk begrip. De componist, hoorspelschrijver en performanceartiest beluisterde bewonderend zon 40 jaar geleden werk van Karlheinz Stockhausen, in 1995 maakte hij opnames in de studio voor electro-akoestische muziek STEIM in Amsterdam, en in 2011 combineerde hij dat alles tot Wie Zeit Vergeht. Voor dit in gelimiteerde oplage uitgegeven album gebruikte hij de stem van de grote meester, en herschreef hij teksten uit diens werk Hymnen. Het levert drie stukken op, waarvan de langste 17 en de kortste 7 minuten duurt. Heel veel onderscheid valt daarin niet te maken, ook al is het gesproken woord soms zeer goed verstaanbaar en van een komische lading voorzien, en de andere keer gecomprimeerd tot onduidelijk gereutel. De verwevenheid van de geschiedenis met geluid is een mooi uitgangspunt, maar de clash tussen oude klanken en nieuwe techniek komt verder niet bijster aansprekend uit de verf.