Dave Huismans oogstte internationaal succes met Aerial (2008) en opvolger Unbalance (2009) op het befaamde Tectonic-label van Pinch. De melodieuze dubstep met wortels in Detroittechno en drum & bass lag mooi op een lijn met het werk van andere Nederlanders zoals Martyn en Applescal. Tegenwoordig is het genre de volwassenheid voorbij en zijn we beland in een warrige periode waar de voortgang wordt opgetekend in weinig houdbare categorieën als Witch House en post-dubstep. Huismans creëert op Fever zijn eigen regels om zich niet met genrefutiliteiten bezig te houden. De persmap schrijft als volgt: every single sound, from the smallest background shiver to the most obese sub bass, originates from a disco record. Huismans heeft zich blijkbaar suf gewerkt om alle sporen naar die guilty pleasure vakkundig uit te wissen. Want we horen van alles op dit noemenswaardige resultaat, behalve retro disco. Het gelikte geluid van eerder maakt plaats voor een gedetailleerde verzameling van gebroken beats, stotterende akkoorden en rammelend ritmewerk. Het levert een treffende tegenstelling op tussen de Detroittechno die altijd wel ergens is en de schurende, grimmige brom in vele gedaantes. 2562 verplicht zich door de conceptuele aanpak tot vooruitgang en levert zijn meest experimentele plaat af. En misschien wel zijn beste album tot nu toe. Voor nu rest de vraag, welke discoconnaisseur raadt de plaat waar het allemaal vandaan komt?