Sao Paulaan Gui Boratto levert met zijn derde album III vooral fijne muziek op om bij te schrijven. De puike, dansbare, minimal techno stoort dan ook nergens maar valt, misschien met uitzondering van het razendsnelle keyboardwerk op ´Flying Practice´, vooral eigenlijk ook nergens positief danwel negatief op. Op de tweede helft van de plaat brengen de vocals van Borattos vrouw Luciana Villanova gelukkig nog een klein beetje leven in de brouwerij, maar ook zij kan geen verandering brengen in het feit dat deze minimal plaat wel heel erg minimaal aanhoort. III is simpelweg nergens een memorable plaat. Maar mag je op minimale minimal nu eigenlijk wel iets te zeuren hebben, of is dit, in het geniep, toch het werk van een meester?