Wanneer een album uit 1990, enkel bestaand uit covers, opnieuw wordt uitgebracht met een aantal extras (eigenlijk gewoon een paar remixen) dan verwacht je iets speciaals. En daarin word je in dit geval nogal teleurgesteld. Er zijn inmiddels zat bandjes die coverplaten uitbrengen, met originelen uit allerlei genres in een jasje van hetzelfde genre of iets totaal anders. Het is soms best leuk, soms zelfs verrassend, maar meer dan dat is het meestal niet. En dat is bij deze plaat niet anders. Het is allemaal goed gedaan door het basistrio Tobias Gruben (Die Erde), Matthias Arfman (Kastrierte Philosophen) en Gun Ya Sen. Die laatste gaat door het leven als Günther Janssen, die samen met zijn vrouw Regina de band Donna Regina oprichtte. Een wisselend bestand aan gastmusici kwam daarbij nu en dan een handje toesteken, om samen de covers te spelen, snel, geinig en zonder te veel ernst. Dat plezier straalt van de opnames af, en ze maken er soms toch wel helemaal iets anders van. Submission van Sex Pistols klinkt als Public Image Limited, inclusief een Wobbly bas. The One I Love van R.E.M. is funkier dan het origineel en ook Skin Deep van The Stranglers, Dancing Barefoot van Patti Smith, The Cross van Prince en Dans Ma Rue van Edith Piaf krijgen een leuk ander kleedje. Het eigen nummer Legalize Cross sluit naadloos aan bij de Princecover, waarna vier van de nummers worden hernomen in een dansgerichte remix, maar daar heeft eigenlijk niemand een boodschap aan. Die versies voegen weinig tot niets toe aan wat we ervoor hoorden. De plaat is vooral een eerbetoon aan de inmiddels overleden Gruben en aan gastdrummer Rädiger Klose.