Uit Aberystwyth, Wales komt hij, The Drip Dry Man. Hij woont ondertussen in Madrid, al is hij geregeld op toernee. Dat is relatief eenvoudig als je alleen op de hort gaat, met je zelf in elkaar geknutselde primitieve voetdrum en dito gitaar. Twee heeft hij er, een reguliere en een sigarendoosmodel met drie snaren. De man trekt vreemde kostuums aan en smeert bevreemdende make-up op zijn smikkel, waardoor zijn show ietwat doen denken aan een burleske. Kijk alleen maar naar de prachtige hoes, met het werk A Real Dark Night Of The Soul van de hand van Gordon Crabb, die de sfeer van de plaat perfect oproept. En dan hoor je s mans muziek, geworteld in oeroude bluestradities met een stem die het midden houdt tussen Tom Waits en Howlin Wolf. Hij vertelt, verhaalt meer dan hij zingt, de begeleiding is slepend traag en onderstreept nog beter zijn door merg en been gaande, raspende stemgeluid. Op de plaat wordt hij bijgestaan door Sven Karma op keyboards, en een aantal vrienden voegen hier en daar harmonica, basgitaar of achtergrondzang toe. De tien nummers, vijf op elke plaatkant, klinken daardoor net iets gepolijster en beter afgewerkt dan de ruwe bolsters die hij voor een publiek neerzet. We denken meteen aan de zompige blues uit het zuiden van de Verenigde Staten als de naald de groeven raakt. Major Manchester, Posh & Dirty, Your Mama, Black Milk, het zijn stuk voor stuk primitieve bluesrockparels. Te krijgen tijdens zijn concerten of in de speciaalzaak, wegens alleen op vinyl.