De Zwitsers Antonie Läng (zang, lo-fi elektronica, ook Zwegh), Jamsap Jhabvala (viool), Alexis Hanhart (bas), Jean-François Gandolfo (Fender Rhodeq) en Grégoire Quartier (drums) vormen samen het Atomic Paracelze. Gedurende de jaren 2008 en 2009 werkte het kwartet aan zijn ingewikkelde composities, repeteerde en probeerde wat ze al hadden uit op het podium als voorprogramma van een aantal bands waar ze affiniteit mee vertonen. Sleepytime Gorilla Museum, Zu en Monno om er en paar op te sommen. Al dit voorbereidende werk diende om dit debuut op te nemen en te doen klinken zoals ze het graag wilden. En de zeven uiterst complexe songs liggen volledig in het verlengde van wat Mike Patton doet met zijn band Mr. Bungle. Onnavolgbare, virtuoze songs dus die van de ene kant van het muzikale spectrum naar de andere kant, tot halverwege, er weer naar terug, een kwart vooruit, en dan heb je het al beet. We snappen de ballen van deze nummers. Naar ons gevoel doet het kwintet een beetje te veel zijn best om ingewikkeld en intellectueel correct over te komen, arty-farty als je wil, en maken ze het zich niet alleen zelf uitermate moeilijk, de luisteraar heeft er helemaal het raden naar. Bovendien krijgen we het al snel op de heupen van de vocale acrobatieën van Antoine Läng (één Patton is wel genoeg) en leunt de muziek soms heel dicht aan bij kitsch of symfonische progrock. En dat hebben we te danken aan Jamsap Jhabvala, die op eentje na de muziek schreef voor de nummers op dit doolhof aan klanken.