Laten we de kaarten maar direct op tafel leggen. Medicine, My Bloody Valentine, Jesus And The Mary Chain en Ride vormen in grote lijn het kwartet waarmee de debuut ep van Drowner te beschrijven valt. Al in de eerste seconde van Point Dume ligt een directe link naar het meesterlijke Loveless uit 1991. Daar stoppen zou het viertal echter zwaar te kort doen, daar de shoegaze door Drowner op passende wijze wordt vermengd postrock. Hoewel de klankkleur vooral terug gaat op de dromerige geluidsmuren, is de opbouw die van de traag uitbouwende rockriff die bij bands als Mono en Explosions In The Sky de basis van de nummers vormt. Zo wordt in Wildflowers toegewerkt naar een lange en epische climax die eerder doet denken aan de postmetal van Isis dan aan de nucleaire geluidstsunamie van My Bloody Valentine. Een fijne, geslaagde combinatie, die soms nog wel wat bijgeschaafd mag worden. Als debuut is dit echter een zeer geslaagde plaat, met als kleine noot dat de twee remixen aan het einde van de plaat wel erg uit de toon vallen en daarom wellicht beter overgeslagen kunnen worden.