Olympia, Washington is al jarenlang de ideale voedingsbodem gebleken voor hele hordes indiebandjes die nukkig hun eigen ding doen. Er was zelfs een tijd dat bands uit die stad uit duizenden waren te herkennen, denk maar aan Beat Happening, de riot grrrllbeweging (Bikini Kill, Bratmobile) en labels als Kill Rock Stars en K-Records die heel wat plaatselijke bands een kans boden. En Unwound. Die laatste is een onvermijdelijke referentie als het gaat om het trio Broken Water. En dan valt uiteraard ook de naam Sonic Youth, waar Unwound en zoveel andere bands de mosterd haalden. En dat is ook bij Broken Water het geval. Coming Down bijvoorbeeld is een song die net zo goed op de setlijst van Sonic Youth kon prijken, eentje waar de stem van Kim Gordon even rust wordt gegund. River Under The River flirt uitdrukkelijk met shoegaze van het beste soort, met een lijzig stemmetje en een meeslepende gitaarmuur. Wie op de song zingt, maakt het hoesje niet duidelijk en is ook niet echt te achterhalen omdat de drie, Jon Hanna (gitaar), Abigail Ingram (bas) en Kanako Pooknyw (would-be drumster), elkaar voortdurend afwisselen. Erg is het niet, want dat zorgt voor wat extra variatie doorheen de songs. Mazzy Star, Blonde Redhead, Cocteau Twins en My Bloody Valentine zijn duidelijke invloeden, al maakt het trio er toch helemaal zijn eigen ding mee. Origineel willen ze niet zijn, dat interesseert de band geen ruk en gelijk hebben ze. Door de afwisseling, integriteit en DIY-houding is Tempest een leuke en interessante luisterervaring.