Mere bestaat uit basklarinetist Gareth Davis, gitarist Thomas Cruijsen en The Julie Mittens-drummer Leo Fabriek. De heren kwamen bij elkaar om een soundtrack te maken bij de documentaire Visserman van tv Rijnmond over visserij in en rond Goeree-Overflakkee, en zetten hun samenwerking voort met deze plaat. Toch heeft de naam Mere niets met het Franse woord voor zee te maken, maar komt het, volgens de bio, from the Dutch word for more. Logisch, natuurlijk, maar het gaat om de muziek, die ons toch weer doet denken aan de golvende zee. En het op en neer deinen van de vissersboot: lange, speurende impro van drie getalenteerde musici met ieder hun eigen sterke geluid. Drie stukken, allen zonder titel, maar wel handzaam genummerd. I is direct het hoogtepunt. Aanvangend met een sfeervol stukje rockgitaar dat zo op de eerste Velvet Underground had kunnen staan. Dan valt de fijne, niet dwingende percussie in, en ontvouwt zich langzaam de klarinetsolo die het stuk handen en voeten geeft en op zijn vlucht meeneemt naar een ontsporende finale. Een typisch stuk impro volgens het boekje – aftastend beginnen, en als dan iedereen binnen is lekker los – maar ons hoort u niet klagen. De overige twee stukken, van respectievelijk acht en 25 minuten, behoren tot de categorie improvisaties waar je op ieder moment bij binnen kunt lopen en op ieder moment weer vandaan kunt gaan. Waar je ook instapt of vertrekt, je hoort een zeer fraai klankpalet met uitstekend spel, maar als je het stuk weer afzet, heb je toch niet het gevoel dat je iets gaat missen. Mooi, maar net te weinig urgentie, wat ook geldt voor de plaat als geheel.