Toen we Redshape in 2009 interviewden naar aanleiding van zijn eerste album (zie GC#93) was er nog geen sprake van dat de identiteit van deze technoartiest achter het rode masker officieel zou worden vrijgegeven. De geruchtenmolen draaide nochtans al behoorlijk hard. Ondertussen weet de wereld met zekerheid dat Redshape de Berlijnse Sebastian Kramer is. Square, de opvolger van The Dance Paradox, heeft inderdaad lang op zich laten wachten hoewel intussen enkele goede releases het licht zagen. Daaronder was bijvoorbeeld de 12inch On Da Floor op Running Back, het label van Gerd Janson, dat weliswaar met house en disco wordt geassocieerd in plaats van met techno. Beide heren zaten blijkbaar wel op dezelfde golflengte zodat Redshape ervoor koos om deze Square opnieuw via Janson uit te brengen. Hij doet stilistisch gezien zeker geen toegevingen maar het valt op dat Redshape evolueerde. Kramer koos ervoor om een uiterst samenhangend geheel te produceren waar prachtige, aan ambient gerelateerde nummers zoals Orange Clouds en Landing afgewisseld worden met meer dansgerichte tracks vol kenmerken van Redshapes aanpak. Het gaat dan om zeer zuiver geproduceerde beatpatronen, de reductie van geluidsballast, subbassen die prachtig op punt staan en een voorliefde voor een klankenpalet dat aan de klassieke Detroit techno refereert. Redshape toont tenslotte ook wat durf door Until We Burn te voorzien van vocalen van de aan Hyperdub gelinkte mc Space Ape. Het is niet het meest geslaagde stuk op Square maar stijgt gelukkig net boven de middelmaat uit. Daartegenover is Atlantic een trage en complexe track waar toch geen vet te veel aan is en die Redshape op zijn best vertegenwoordigt. Samen met een recente bewerking van klassiekertje Playground vormt het een prachtige piek in een meer dan degelijke langspeler.