De teller van het kleinschalige label Peira staat op zeventien albums. Per jaar groeit de catalogus met vijf tot tien cds in een oplage van honderd. De eerste uitgave is een duo van contrabassist Jason Roebke en elektronica-muzikant Brian Labycz. Uit nood geboren bracht laatstgenoemde de cd uit, geen platenlabel had er vertrouwen in. Die zet was tegelijkertijd de oprichting van het label Peira, gericht op experimentele en geïmproviseerde muziek. Toch blijft de vraag zich aandienen: als geen platenlabel er licht in zag er zijn genoeg maatschappijen die geïmproviseerde muziek uitgeven is de muziek dan wel de moeite waard? Een kleine blik door de catalogus toont een paar namen die veelvuldig terugkeren, zoals de twee bovengenoemde muzikanten van de eerste uitgave. Maar ook trompettist Nate Wooley en cellist Fred Lonberg-Holm, en dat zijn niet de minste uit de vrije improvisatiewereld. Naast dat Labycz muzikanten een kans geeft om te experimenteren en een album vol te spelen is Peira ook zijn eigen uitlaatklep. Samen met Daniel Fandiño en Aaron Zarzutzki vormt hij The Green Pasture Happiness. Het trio is een goede graadmeter voor de rest van het label, Labycz zelf is verantwoordelijk voor de elektronica, de anderen bespelen beide een draaitafel. Met een traditionele benadering van muziek is de plaat Aut Disce Aut Discede niet door te komen, er komt geen herkenbare noot voorbij. Luister je daarentegen naar de kwaliteit van geluid zelf, dan is het eerste stuk You Live In A Fucking Tent behoorlijk overdonderend. En daarmee is de titel (zowel van dit stuk als de plaat) een mooie middelvinger naar eenieder die zich vandaag de dag nog steeds schuilhoudt in een ouderwetse luisterhouding. Een ander trio uitgegeven op Peira bestaat uit slagwerker Bruno Duplant, saxofonist Julien Héraud en Wooley. Waar Wooley in 2012 in Nederland meerdere keren zijn venijnige trompetspel op de planken bracht, is Movement And Immobility veel minder hectisch. Op de cd staan drie lange drone-stukken die veeleer doen denken aan Wooleys The Almond of The Seven Storey Mountain. Soms lijkt de plaat stil te staan, dan hoor je alleen de oscillatie van de klank, een beweging in onbeweeglijkheid. Uit het niets kan Duplant een rake klap uitdelen waardoor je heel kort bij zinnen raakt om daarna gewoon weer te verdwalen tussen de noten. In de beweging van de klank ontstaat een aangenaam verlies van tijdbesef, en daarmee een verlies van jezelf in oneindigheid.
Het album Home is een krachtmeting tussen gitarist John Russel en Lonberg-Holm. Aan de vier improvisaties allen vernoemt naar schapensoorten, Emsket bijvoorbeeld is te horen dat ze beide een waanzinnige beheersing hebben over hun instrument en goede improvisatoren zijn. Als Lonberg-Holm een bepaalde richting opgaat, weet Russel daar perfect op in te spelen, andersom is dat hetzelfde geval. Het is muziek waar je met je hoofd bij moet blijven, verzuim je dat en ben je de muzikanten kwijt dan wordt het vervelend. Labycz heeft een goede zet gedaan met Peira. De greep uit de collectie toont een groep eigengereide improvisatoren die verrassende muziek maken. Peira is een label waarvan elke plaat de moeite waard is.