Indie singer-songwriter Denison Witmer uit Pennsylvania balanceert ergens tussen folk, country en pop, maar houdt het altijd rustig. Bombarie en larie zijn duidelijk niet aan de zon bijna twintig jaar in de muziek werkzame bard besteed… Zijn ingetogen en haast poëtische stijl van folkpop kreeg eerder al ondersteuning van Sufjan Stevens en Rosie Thomas, en vond bijval in een aantal bladen die er toe doen. Toch is zijn stem – die zo duidelijk een prominente rol speelt bij singer-songwriterliedjes – niet echt bijzonder warm, gevoelig of speciaal te noemen. De zanger lijkt meer tijd te besteden aan de zorgvuldig opgebouwde, zich als een bloem langzaam openvouwende composities dan aan zijn stemgeluid of het zit er gewoon niet in natuurlijk… Maar nogmaals hulde voor de zorgvuldig en fijnzinnig gemaakte, wondermooie en lijzige liedjes, die zich onmerkbaar maar dramatisch voegen in het door de verzengende woestijnhitte sjokken van een lui ezeltje. Voor liefhebbers van teksten die meters boven het maaiveld uitsteken valt er trouwens ook veel te genieten op het zesde studioalbum van deze dromer/gitarist.