Persoonlijk vind ik dat het met Murcof na zijn debuutalbum Martes alleen maar bergafwaarts is gegaan, maar ik weet dat er velen zijn die Cosmos (2007, nog steeds het laatste echte album) Fernando Coronas beste werk vinden. Over smaak valt eindeloos te twisten meestal zonder enig resultaat, dus daar zal ik hier niet aan beginnen. In plaats daarvan kan ik First Chapter vooral aanbevelen aan iedereen die The Versailles Sessions hoog heeft zitten. De twee hebben een aantal elementen gemeen: strijkers, gereduceerd tot korte, geïsoleerde motiefjes, drijvend in schaduwachtige soundscapes; eenzame, opera-achtige dameszang; en een sfeer die soms donker is (maar er nergens zo dik op ligt als op Cosmos), maar veel vaker vooral vervreemdend. Dat laatste is de verdienste van Petit (baas van BiP_Hop, deejay, journalist en (co-)auteur van een hele berg platen wiens bijdragen bestaan uit onder meer elektronica, draaitafels, psalterium (een oud-Griekse variant op de citer) en kazooed-voices. En met effect: het tweede nummer, Pegasus, klinkt als een jam van muzikanten uit klassieke oudheid met aliens met een vocoder. Petit droeg vergelijkbare bijdragen aan tijdens zijn recente samenwerking met Simon Fisher Turner (A Ti Dou Li Dum A Ti Dou Li Dum Ti De), maar Coronas kunde in het scheppen en ontwikkelen van sfeer maakt First Chapter beter dan dat (zeker ook niet slechte!) album. Het laatste nummer gaat over de Kraken en is een fraaie horrorsoundtrack, compleet met hartslag en vervormd gebrul in de verte, H.P. Lovecraft waardig. Uitstekende plaat voor liefhebbers van Cyclobe, Kreng, Nurse With Wound en aanverwanten. Ik zie reikhalzend uit naar het tweede hoofdstuk.