Tijdens zijn universiteitsjaren verdeelde de nu drieëntwintigjarige Ben Asbury uit Atlanta zijn tijd tussen muziek maken en het bestuderen van de samenhang tussen sociologie, psychologie en religie. Hij bracht in die periode een aantal cassettes uit met eigen muziek. Eén van die tapes stuurde hij op naar het zeer fijne Captured Tracks. Die demo, vergezeld van zijn eigen gemaakte artwork, was voldoende om hem de kans te geven een album te maken. Daarvoor kreeg hij de hulp van Jarvis Taveniere (Woods), die de productionele kant voor zijn rekening nam. Het resultaat zijn tien, vaak rammelende, psychedelische popliedjes. I Almost Fell, met zijn heerlijke orgeltje in het begin, is een vrolijk aandoend zomers liedje dat goed samenvat waar de man meestal voor staat. Catchy gitaartjes, een drum die op de achtergrond voortdendert en een ietwat lijzige zanglijn. In So Far Away mag de gitaar iets meer scheuren en ook daar komt hij redelijk mee weg. Maar, en dat is misschien één van de problemen van de plaat, het beste nummer is openingstrack Ryan Michalak (Is Coming To Town). Heerlijke drums en even heerlijke gitaarriffs in een nummer dat refereert aan, hoe kan het ook anders, Woods en Crystal Stilts. Na een tijdje zakt de plaat echter weg in de eenheidsworst van psychedelische popplaatjes die we de laatste jaren al voor de kiezen kregen. En onze kiezen hebben al zo afgezien de afgelopen jaren.