Max Ullis en Robbie Slade presenteren zich graag als streetwise, zo valt te lezen in uitgebreide dankbetuiging in het cd-boekje, en af te leiden uit de titel van hun debuut. Sabota refereert aan een wijk in Nelson, British Columbia, waar de nachtmensen bij elkaar komen om te blowen, zuipen, chillen en de zon op te zien komen. De beats die in het grensgebied van techno, house, dub, funk en ragga zitten komen nog wel met dat imago overeen, maar de zeurderige, in echo en onzin verzuipende brandschone vocalen wis en waarachtig niet. De patserige machozang valt met wat moeite hier en daar nog wat weg te denken, maar is over het algemeen helaas toch te dominant aanwezig om de vrolijke, vette en stuiterende riddems tot hun recht te laten komen. Een typisch gevalletje van miscasting, waar iemand van de platenmaatschappij makkelijk nog voor had kunnen gaan liggen, gezien het uitstel van deze release met een paar maanden.