Tussen het jaarlijkse vakantie festivalgeweld door is het zaak bij de les te blijven als het om innovatieve projecten gaat. Want wat momenteel ‘mainstream’ of festivalrijp is, is ooit onder wetenschappelijke onderzoekomstandigheden ontstaan. Het podium voor vernieuwing is OT301, in Amsterdam, dat voor deze keer i.s.m. STEIM het NoiseFold project (next level) presenteert.
is ‘a live cinema and electronic music ensemble’. De première van dit project, dat oorspronkelijk in New Mexico is ontwikkeld door David Stout en Cory Metcalf, vond ooit plaats tijdens het ‘Festival Internationale d’Art Video’ in Casablanca, Marokko, in 2006. Het NoiseFold computersysteem is in de kern een veelzijdig interactief audio-visueel feedback circuit dat beelden, die zijn aangestuurd door geluid, in nieuwe vormen van geluid omzet. Critici omschreven hun bevindingen als: ‘a powerful synaesthetic experience where noise, music and image interact on a symphonic scale.’ STEIM, in Amsterdam, heeft een groot aandeel gehad in het constant in ontwikkeling zijnde NoiseFold project.
Voor de performance en visuele presentatie in OT301 hebben David en Cory wekenlang veranderingen en verbeteringen aangebracht in hun systeem. Daarbij pogen beide heren de grens van het haalbare op elektronisch ontwikkelingsgebied te overschrijden. De vakmensen en expertise van STEIM zijn vrijwel uniek in de wereld van audio-visuele media. Het elektronicalaboratorium heeft dan ook bijna een halve eeuw kennis in huis binnen deze discipline. Daarbij weet STEIM de invloed en interactie met ‘natuurlijke’ elementen uit te vergroten door de nadruk te leggen op fysieke aspecten, de akoestische zijde in het electro-akoestische veld.
Voor deze avond zijn de Amerikaanse celliste en componiste Frances-Marie Uitti en de in Duitsland geboren fluitiste Anna Stegmann benaderd om hun improvisatietechnieken los te laten op het NoiseFold systeem. Uitti, die begin jaren zeventig naar Europa kwam en al vijfentwintig jaar in Amsterdam woont, en Stegmann, die vanaf 2007 middels Gerd Bucerius- beurzen haar studie in Amsterdam kon blijven vervolgen, zorgen met hun academische en improvisatorische vaardigheden in combinatie met de computer gestuurde ‘audio-visuals’ voor een symfonisch mediaspektakel.
Het ensemble presenteert zeven losstaande stukken. In het eerste stuk neemt Uitti, die solo direct haar zogenaamde anti-cello-acrobatiek in de strijd gooit, haar leidende positie in binnen het improvisatiekader van NoiseFold. De visuals nemen ‘Space Odyssey’ en andere sciencefictionachtige vormen aan. Holle buizen, metalen kokers en andere vreemdsoortige constructies suizen en kronkelen door de twee megaprojectieschermen. Het eerste stuk groeit uit tot een geluidsdrone. Het tweede stuk is pulserend, met nog steeds Uitti, die op haar eigenzinnige wijze tegen alle muzikale conventies ingaat. Abstractie is en blijft het codewoord vanavond.
De afwisselingen en variaties worden goed gedoseerd als Stegmann in het derde stuk de improvisatie overneemt op haar basset blokfluit. Het enige verschil is dat Stegmann de NoiseFold visuals improviserend volgt, in tegenstelling tot de leidende rol die Uitti in het geheel blijft houden.
Gedurende de rest van het programma blijven Uitti en Stegmann elkaar afwisselen. David Stout en Cory Metcalf laten kosmisch magische beelden passeren. Hier en daar bewegend met handen en armen. Zelfs ‘Star Wars’ attributen worden ingezet om de toeschouwer het gevoel te geven ‘lost in space’ te zijn. Vooral de wolkenpartijen die Anna oproept in improvisatie 5, met haar spel op de Paetzold basfluit, waarbij ze dan wel de leidende positie inneemt, is indrukwekkend. Bij het slotstuk aangekomen draaien, hakken, snijden en schuren de expressionistische klanken van Frances en de door NoiseFold gegenereerde klanken door merg en been. Een prachtige afsluiting van een avontuurlijk vakantieavondje OT301.
OT301, Amsterdam – 21 juli 2011