Bibio
Al zie je maar een paar concerten per jaar, dan moet je Bibio zeker meepikken. Onze recensent Alex van der Hulst schrijft over de nieuwste cd ‘Ambivalence Avenue’: “Iedereen hoort er iets anders in. Ik moest nog even denken aan Prefuse 73 samen met de School Of Seven Bells. Anderen komen met Gravenhurst of Autechre. De enige constante invloed die immer wordt genoemd, is Boards Of Canada. Dat is dan ook de groep waar Bibio, ook bekend als Stephen Wilkinson, door is geobsedeerd, zo zegt hij zelf. En de waardering is wederzijds. Maar Bibio heeft allang geen referenties meer nodig. Hij is zelf de referentie voor de komende jaren. ‘Ambivalence Avenue’ is een fantastische plaat waar hij wisselt tussen folk, elektronica en gitaarloops. Het titelnummer doet denken aan ‘Chromaky Dreamcoat’ van Board of Canada’s ‘The Campfire Headphase’. ‘Jealous Of Roses’ klinkt als een soort maffe bewerking van Randy Crawford’s ‘Street Life’, terwijl de tweede helft van ‘Dwrcan’ bijna net zo mooi is als ‘Girl/Boy Song’ van Aphex Twin. Dit is zo’n album waar het helemaal niet uitmaakt dat de muziek aan andere muziek doet denken. Door de speciale sfeer is het een prettige herkenningsreis. Na het beluisteren van ‘Ambivalence Avenue’ kun je niet anders dan van Bibio houden. Al koop je maar een handjevol albums per jaar, zorg dat je dit album koopt!” En dus naar het concert gaat op Le Guess Who?
Ook te ontdekken/beleven/beluisteren
Alexander Tucker
Tucker staat met één been in de oude, welhaast middeleeuwse folk en met het andere in drones en minimal music. Zijn muziek is traag, vol repetitie en heeft altijd een voelbare dreiging in zich. Alsof Stephen O’Malley fingerpickt over een Steve Reich-backing, en daar af en toe eens met bedeesde stem een liedje bij zingt: en ja, dat klinkt heel goed.
Six Organs of Admittance
Deze band behoort tot de tot op heden naamloze stroming van singer/songwriters voor wie het liedje eigenlijk niet zo gek belangrijk is, maar de productie des te meer. Zie ook Mount Eerie verder in deze editie. Het zachtjes gezongen liedje is het vertrekpunt voor een dikke laag ruis en drones, alsof deze kluizenaars eindelijk het warme nest hebben gevonden. Prevelend, schuw en magistraal.
The Dodos
The Dodos doet wat heel veel bands al vijftig jaar doen, maar dan met net die gekte en overtuiging die maakt dat je dat geen moer meer interesseert, maar dat je gewoon vol overgave meeschreeuwt met hun onweerstaanbare popliedjes. Gitaar, vibrafoon en een verraderlijk virtuoze drummer. Lees het interview uit Gonzo (circus) #91 hier.
Jason Molina/Will Johnson
Will Johnson en Jason Molina zijn de stratenmakers van de Amerikaanse alt.country scene. Prachtige, sluimerende americana maken is immers ook gewoon hard werken. De uitgebreide output van beide heren toont goudeerlijk de droefheid van alledag, gezongen met stemmen waar je stil van wordt.
Aa (Big A, Little a)
Aa (Big A, Little a) bewijst dat er nog altijd leven zit in het oude idee van de drumband. Niet door stompzinnig om djembés te slaan, maar door flink in de acid gedoopte noise à la Liars en Black Dice uit je drumstel te beuken. Muziek waar het kind in je afwisselend erg blij en doodsbang van wordt.
The Field
The Field maakt het soort minimal techno dat minimal techno haters kan overtuigen. Zo subtiel en verfijnd zijn zijn producties, zo betoverend en verslavend zijn melodieën en zo ongemerkt maar onweerstaanbaar bereiken ze hun effect.
Festivaluitrusting
1. Le Guess Who? vindt plaats van 26 tot 30 november in Utrecht. Alle info: www.leguesswho.nl.
2. Gonzo (circus) mag 5 x 2 kaartjes voor een avond naar keuze weggeven. Ga naar Klik & Win.
3. Tijdens Le Guess Who? zal een workshop muziekinstrumenten bouwen plaatsvinden onder leiding van Yuri Landman – Lees het interview in Gonzo (circus) #93
4. Lees het interview met Alexander Tucker in Gonzo (circus) #90 en luister naar de track ‘Veins to the Sky’ op de bijhorende Mind The Gap-cd #77.
5. Lees het interview met The Dodos uit Gonzo (circus) #91 hier.
6. En vergeet A Place To Bury Strangers niet… maar dat wist je al!