Is het een goed idee om iemand met een jarenlange sluimerende chronische vermoeidheid de nacht in te jagen. Het antwoord is nee en het werd op het Resonancefestival helaas opnieuw bewezen. We haakten voortijdig af, ondanks ons voornemen om Peter Van Hoesen aan het werk te zien. De bezieler van het Fotonlabel maakt een heuse opmars, maar stond als uitsmijter van dienst op affiche. We waren er als de kippen bij – erg vroeg zo bleek – om de avond te openen. Reden van ons vroege bezoek was een interviewafspraak met Mark Stewart (niet de cultheld die u kent van Mark Stewart & The Maffia, maar een cultheld in wording die om alle onduidelijkheid te vermijden vaak ‘de andere Mark Stewart’ wordt genoemd). Ons vroege verschijning gaf ons wel de kans om het grootste gedeelte van residentdeejay Special K mee te pikken. Zijn eerste grote deejayset zo bleek later. Special K loste de hoge verwachtingen moeiteloos in en leverde een vloeiende mix af die bol stond van avontuurlijke minimaal, house en dubtechno – en eventjes zelf een verloren gelopen trompet, heerlijke moment vonden we dat – en net dat tikkeltje meer had. Special K is een naam om te onthouden, nieuw en aanstormend talent, het handelsmerk van het Resonancefestival.
Move D en Benjamin Brunn zijn ondanks hun jonge leeftijd veteranen van de minimal techno. In Gent brachten ze een liveoptreden waarin ze hun typische sound – kristalheldere beats verpakt in een loepzuivere en avontuurlijke verhaal – op de spits dreven. Zo stoïcijns als zo op het podium stonden, zo intens was hun concert. Tussen twee bedrijven in konden we Mark Stewart (Claro Intelecto) en zijn compagnon de route Andy Stott spreken. Over het kanaal behoren de heren, samen met labelgenoten Pendle Coven, tot de lichting nieuwe helden. Beiden resideren ze op het uitmuntende label Modern Love (waar ook Deep Chord hun debuutplaat en instantklassier ‘The Coldest Season’ op uitbracht). Hun optreden in Gent was uniek in vele opzichten, het eerste optreden van Claro Intelecto op Belgische bodem (het tweede voor Andy Stott die eerder al in het Leuvense Stuk concerteerde) en vooral een zeldzaam duoconcert. 2:30 u leek ons echter hopeloos laat. We vonden de uitgang en stoven richting huiswaarts. Waren nog gepland: een deejayset van Efdemin, ondanks als headliner aangekondigd voor ons persoonlijk de minst interessante naam van de affiche. Vergiste de man zich niet van stad? Eén van zijn bekendste nummers heet immers ‘Bruxelles’ (op Dail). Zoals eerder gezegd was het Peter Van Hoesen die als laatste het podium op mocht (‘het harde werk om mee af te sluiten’, zoals hij zelf zegde). Van Hoesen maakte naam met het Fotonlabel, een reeks ijzersterke installaties, maar keert met een resem platen onder zijn eigen naam terug naar zijn roots. In Engeland en Duitsland is onze landgenoot hot. De Britse internetwinkel en referentiegids heeft zijn platen steevast een hoge waardering mee. Het is met spijt in het hart dat we dit gemist hebben. Edoch, is dit aardse leven niet steevast een verhaal van gemiste kansen. Op naar dag drie, we beloven wakker te blijven. Nu u nog.