Kiss The Anus Of A Black Cat – 26 februari 2009

2008 verscheen via Conspiracy Records het album “The Nebulous Dreams” van Kiss The Anus Of A Black Cat. Het is tot nu toe het derde reguliere album. Achter Kiss The Anus Of A Black Cat verschuilt zich Stef Irritant en daarachter verschuilt zich de Belg Stef Heeren.

3315200482 007b46d232 m
Kiss The Anus Of A Black Cat - Foto: Hessel Veldman

The Nebulous Dreams” laat repetitieve composities horen. Het experiment staat hoog in het vaandel en de climax wordt gezocht in de geluidsdrone. De ware aard van de stukken is gebaseerd op traditionele folkliedjes. Folkliedjes en het gebruik van gotische instrumenten, die op de vorige twee albums de boventoon voerden, zijn in het nieuwe totaalgeluid naar de achtergrond verplaatst. Het album klinkt zwaar en bezwerend. Het album overtuigt niet direct. Wel nestelen de klanken zich langzaam onder de huid.

Op donderdag 26 februari staat Stef Heeren, ondersteund door een gitarist/organist, basgitarist en slagwerker, in het Patronaat Café in Haarlem. Buiten is het grijs en grauw. Het weer zorgt voor een onbestendig gevoel. Binnen verzamelt een vaste groep muziekliefhebbers zich voor het podium. Al bij het openingsnummer “Miserere”van het album “The Nebulous Dreams” worden we geraakt door een puntig en intens musicerende groep Belgen. Het werk van Kiss The Anus Of A Black Cat staat plots als een huis en baant zich een weg vanonder de huid naar de hersenweefsels. Niet zweverig, wel helder en met open vizier creëert Stef Heeren met zijn volle gitaarakkoorden hypnotiserende klankgolven. Zijn donkere en krachtige stemgeluid zorgt tijdens de hardere passages voor een pijnigend totaalgeluid. Totaal verrassend en uitermate vakkundig is de inbreng van de begeleidende muzikanten. Gitarist en organist Rik De Maré weet met zijn spel de composities van Heeren naar een hoger plan te tillen. Zijn gebruik en constante bijstelling van allerhande effectapparaten tijdens zijn orgel en gitaarspel zorgen voor een subtiele en rijke kleuring van het geluid. Daarbij ondersteunen de bescheiden en degelijke basispartijen van David Stubbe en Joshua Dellaert op passende wijze het karakter van de muziek. Tijdens de uitvoering van “Almost Silver”, afkomstig van het debuutalbum, loopt de folkrockmachine op volle toeren. Mede dankzij het goed afgestelde cafégeluid zet de muziek zich vast in de ziel. Een intense kennismaking met een unieke band.

tekst:
Hessel Veldman
geplaatst:
vr 27 feb 2009

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!