Op maandag 2 februari staat de eerste labelnacht, in een serie van drie, op de agenda van het Tonefloat label uit Rotterdam. Sinds de tweede helft van de jaren negentig verspreidt Tonefloat eigenzinnige klank-, geluid- en muziekbewerkingen. Veelal wordt het werk vastgelegd op gelimiteerde LP’s met schitterend vormgegeven hoezen. Hiermee kunnen de naar strange folk, dark ambiënt, industrial, noise en drone zoekende muziekliefhebbers hun behoeften op gepaste wijze bevredigen.
2009 opent Tonefloat met twee uitgaven. De “Tonefloat Sessions” zijn vastgelegd door Dirk Serries aka Fear Falls Burning en Theo Travis. Deze opnamen zijn alleen beschikbaar als LP. En “Two Way Mirror” is het derde album op Tonefloat van Sand Snowman. “Two Way Mirror”is als LP verkrijgbaar, maar kent ook een dubbelCD versie, waarbij als extraatje “The Magpie House”CD is toegevoegd.
De eerste presentatie in Paradiso is geheel in de lijn van de hierboven genoemde releases. Helaas dat voor deze eerste gelegenheid de weersomstandigheden roet in het eten gooien. Theo Travis kan niet worden ingevlogen vanaf London City Airport. Het Tonefloat programma wordt daardoor wat magertjes. En dat heeft ook alles te maken met de opening van Sand Snowman. Het gitaarstuk dat Snowman ten gehore brengt staat in schril contrast tot het materiaal dat via Tonefloat wordt verspreid. De Tonefloat-albums brengen arrangementen ten gehore, waarbij een fascinerend samenspel tussen gitaar, piano en vocale harmonieën is te horen. Tijdens het concert in Paradiso speelt Snowman één geïmproviseerd gitaarstuk. Wel degelijk komen elementen uit zijn albumwerk daarin terug, maar in zijn gitaarspel is Snowman weinig ritme vast. Meegaan in zijn fijnzinnige “flow” kost moeite. Aan het einde blijft er een flinterdun en rafelig gevoel over en beantwoord Snowman niet aan de verwachtingen.
Fear Falls Burning treedt aan zonder de ingesneeuwde Theo Travis. Fear Falls Burning is een vaste waarde in het drone-metal circuit. En met de drie lange “geïmproviseerde” stukken die Serries ten gehore brengt bewijst hij andermaal een meester te zijn in het presenteren van de ultieme geluids-drone. Natuurlijk vaart Fear Falls Burning mee op de succesformule van de drone-metal, maar in het genre staat hij wel op eenzame hoogte. Een muur van geluid creëren is op zich niet zo moeilijk. Een transparante geluidsmuur opbouwen waarbij je mag rondwentelen in een warme alles omsluitende deken van onder- en boventonen behoort tot de hogere kunsten. Vakkundig koerst Serries een aantal malen richting climax. Gelukzaligheid is het gevolg. Dus mocht Fear Falls Burning ooit zijn klankentapijten zat zijn, dan is er altijd nog zoiets als het beroep van muziektherapeut. Kom ik voor het eerste consult.
2de Tonefloat presentatie op 30 maart 2009 in Verviers, België
3de Tonefloat presentatie op 1 april 2009 in Tilburg, Nederland