De tweede avond van Eurosonic bood meer vertier dan de eerste. Het begon rustig met de melancholische klanken van Finn, bijgestaan door twee strijkers. De muziek was haast te breekbaar voor de licht-rumoerige zaal waar het publiek in en uitliep. Toch bereikte Finn grote hoogten en dat werd gewaardeerd op de eerste rijen.
In datzelfde Huize Maas blijkt het publiek liever te netwerken of te barhangen dan voluit enthousiast voor de bands te gaan. Het politiek fanatieke Mongrel krijgt ondanks de catchy nummers nauwelijks weerklank. Voorman John McClure probeert het wel, maar geeft het op als slechts een handjevol reageert.
Even verderop laat Amen Ra horen hoe een lawine klinkt van nabij. Zanger Colin van Eeckhout blijft met zijn rug naar het publiek staan, maar de krijs wordt er niet minder op. Een sterk optreden.
Beter dan Buraka Som Sistema wordt het niet op de Eurosonicvrijdag. De kuduro van de Portugezen trilt net zo hard als de billen van de zangeres. Stukjes Rage Against The Machine, Daft Punk en andere artiesten worden gesampled in een avontuurlijke set. Het is superenergiek, uiterst ritmisch en heel logisch dat Diplo en Sinden dol zijn op deze nieuwe muziekstijl.