Na pakweg een kwartiertje Laurie Anderson en Sexmob in Carré vindt de ster van de avond het tijd voor een heuse re-enactment van een performance die Yoko Ono uitvoerde toen ze in 2016 hoorde dat Donald Trump tot president verkozen was. Ze begon minuten lang te schreeuwen, niet uit angst maar uit woede en als ontlading daarvan. Anderson liet het Holland Festival publiek hetzelfde doen – waarbij ieder zijn of haar eigen onheil in gedachten mocht nemen. En zij beperkte het tot een seconde of tien. Het bleek lange tijd het meest enerverende deel van de avond.
Laurie Anderson heeft in de loop der jaren al talloze malen in ons land opgetreden, bij het Holland Festival en daarbuiten. Het was ook niet te verwachten dat ze op haar zesenzeventigste plotseling zou verrassen met iets compleet anders. Tegelijk was dat ook niet nodig voor een boeiend concert omdat ze ditmaal het tot vijf musici uitgebreide New-Yorkse avant-garde jazzcollectief Sexmob had meegenomen. Ook als de ster zich tot haar bekende métier beperkte zou de groep het optreden een verrassende kant op kunnen trekken.
Sexmob is een fantastische groep musici – vijftigers en zestigers – rond schuiftrompettist (Engelstaligen zeggen ‘slide-trumpeter’) Steven Bernstein. Allrounders die even gemakkelijk eigenzinnige pop-arrangementen spelen als impro en een concert helemaal naar hun hand kunnen zetten als ze de kans krijgen.
In Carré wordt het eerste deel van het optreden gevuld met nogal wat stukken van Andersons debuutalbum en doorbraakplaat ‘Big Science’: ‘From The Air’, ‘O Superman’, ‘Let X =X’. Feitelijk haar bekendste werk. En het zou uitdagend zijn om de jazzband daar iets nieuws mee te laten doen. Maar uitgerekend in die nummers bedient de zangeres/kunstenares haar klaviertje en elektronica zoals ze dat de afgelopen decennia bij haar soloconcerten ook altijd deed. De enige ruimte die Sexmob werd gegund is het invullen van wat koortjes en het aandikken van het elektronische ritme met bas, drums en gitaar.
Daar tussendoor doet Anderson wat ze altijd doet en wat ze nog altijd als geen ander kan: verhalen vertellen. Vaak met een stemvervormer die haar spraak hoger of juist lager doet klinken. En met fraaie oneliners als ‘Als je denkt dat de technologie je problemen oplost dan begrijp je de technologie niet. En je problemen evenmin.’ Of ‘Ons rijk zal voorbijgaan, zoals dat met alle rijken gebeurt’.
Maar wie Anderson al sinds de vroege jaren tachtig volgt – en ze stond in 1982 reeds op het Holland Festival met haar Magnum Opus ‘United States I-IV’ – is inmiddels wel bekend met haar aanpak van het repertoire. Die verwacht dat Sexmob als katalysator zou moeten kunnen werken. Zo’n uur lang kabbelt het concert echter tamelijk saai door. Totdat Anderson ‘Junior Dad’ van haar overleden echtgenoot Lou Reed inzet, die het in 2011 met Metallica opnam voor zijn zwaaronderschatte album ‘Lulu’. Hier heeft Anderson duidelijk geen elektronische begeleiding paraat, waardoor het kwintet veel meer ruimte krijg en die ook neemt. Het nummer heeft een prachtige lange rock-epiloog waar Sexmob wel raad mee weet en waarin ook Anderson zich als violiste niet onbetuigd laat.
Vervolgens – we zijn inmiddels in het laatste half uur beland – wordt dat niveau ook vastgehouden in ‘It’s Not The Bullet That Kills You – It’s The Hole’, het allereerste singletje dat de kunstenares in 1977 opnam, als onderdeel van een kunstinstallatie. Vier jaar vóór ‘O Superman’. Een leuk, speels liedje, heel erg ‘pop’, waarvoor ze duidelijk ook geen kant-en-klaar solo-arrangement heeft, dus daarin kan Sexmob eveneens van leer trekken. En hetzelfde geldt voor ‘Only An Expert’ van het album ‘Homeland’ uit 2010, een van de weinige recente nummers die gespeeld worden.
Als het publiek na het afsluitende kinderslaapliedje ‘Twinkle Twinkle Little Star’ maar blijft doorklappen, komt Anderson nogmaals terug en start een stukje kitscherige Chinese muziek – dat al snel door Sexmob wordt overgenomen – en gaat het publiek voor in wat Tai Chi bewegingen, een martial art die beoefend werd door Lou Reed. Feitelijk is dat ook een hommage aan en reclame voor het onlangs verschenen boek ‘The art of the straight line’ waarin Reed zijn ervaringen met Tai Chi op papier zette. Echt substantie heeft dat niet.
Anderson heeft nog altijd haar unieke stijl van voordracht en meisjesachtige charisma. En Carré blijft natuurlijk een indrukwekkende ambiance. Maar met zulke topmusici om haar heen had er meer ingezeten.
Laurie Anderson & Sexmob, do 8 juni 2023, Carré, Amsterdam. Holland Festival