Op tijd aankomen hadden we ons voorgenomen. We vermoedden dat het bakje vol ging zijn deze avond. En inderdaad, toen we bij de Pit’s aankwamen doolde er al heel wat volk rond dat wel zin had in een potje hardcore, want dat is wat opener Burning Kross op zijn demo heeft gezet.
Met leden uit illustere bands als Gagged, Black Haven, Spineless, Cheap Drugs, Permanent Debt tot aan Amenra toe, wist iedere aanwezige wel zo’n beetje wat er uit de instrumenten en versterkers zou knallen. Toch met de hulp van de mannen van Nag, want bassist Mondy leek wel wat technische problemen te hebben. Op tijd ons favoriete leunplekje tegen de muur bemachtigen, dus op tijd binnen gaan, was de boodschap.
Een relatief korte set die echter de ervaring van het kwartet goed liet doorschemeren. Strak, recht op het bakkes en met een stevig pompende bas was het muzikaal alvast dik in orde. Zweten gelijk een rund deden ze, net als het publiek. De airco wil alleen werken als er geen band speelt en de discoballen stil hangen. Waarover de teksten van tierder Tommeke Onderbroek gaan, daar hebben we het raden naar. We hoorden we wanna fuck, fuck you en ik wil niet naar de GB, maar dat zal wel niet kloppen.
Soit, de mannen van Nag en het talrijk opgekomen publiek werden ferm bedankt voor hulp en aandacht na een set die meer dan prima in elkaar zat. Meebrullers hebben ze nog niet. Hun debuut komt binnenkort uit. Wie weet staan de teksten er wel bij en kan ieder naar believen mee tieren en roepen en met de vuisten zwaaien of zo.
Zwetende Orvals
Het uit Atlanta, Georgia afkomstige Nag bracht begin vorig jaar een prima album (‘Observer’) op de markt. Postpunk met wat deathrock en gothic-invloeden, fel, snedig en toch behoorlijk melodieus. Op die plaat was Nag een trio. Op het podium bleken ze nu een kwartet te zijn, en ontbrak bassiste Kathleen Duffield al helemaal. Een wistjedatje of een vergeetmesnelletje want eigenlijk doet het er allemaal niet toe. Wel dat van zodra de vier heren hun instrumenten begonnen te bepotelen, we een stevige set kregen voorgeschoteld die het publiek meteen massaal aan het kopjes schudden zette. Plaats om te dansen was er niet (niet dat wij zelf ons daar ooit aan bezondigen). Iedereen stond opeengepakt te genieten van de band. Het openingstrio nummers was er knal op. Zo hoort muziek met zijn wortels in postpunk te klinken. Invloeden zat, maar er zijn er zoveel en geen enkele overheerst. Heerlijk. Daarna zakte de set een klein beetje in. Iets trager, iets minder urgent, wat ons deed besluiten een luchtje te gaan scheppen. De zuurstof was schaars, de airco weigerde dienst, het zweet liep van de muren in onze ogen. En zie, Nag had het door en zette meteen een versnelling hoger, stak een gebit bij en liet hun set helemaal exploderen tijdens de drie bisnummers. Lap zeg, dit is echt wel een bandje dat potentieel heeft om een veel groter publiek te bereiken. Wat een gedrevenheid, wat een inzet. Dat was ook te merken aan het aantal lp’s die de band verkocht na de show. Ze konden nauwelijks de tel bij houden.
Dat verdiende een Orval, besloot één van de Pit’sbazen toen de helft van Nag een lekker Belgisch biertje vroeg. Het smaakte hen prima merkten we, toen we zelf ons afsluitende Blauwke binnen kapten. Op naar de volgende.
Gezien: Burning Kross + Nag – Pit’s, Kortrijk – 22 mei 2022
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: M. Rötsomer
