De vierde editie van het Brusselse ‘Oscillation Festival’ stelt één van de meest herhaalde vragen binnen de hedendaagse kunst. De relatie tussen subject en ruimte wordt er onderzocht aan de hand van het thema ‘Public Address systeem’, ofwel ‘P.A.’.
Op zaterdag 1 mei wordt er gezocht naar manieren waarop geluid zich kan manifesteren. Van op het dak van een Saab grijpen zachte frequenties er in op de Abdij van Vorst, terwijl de Zwarte Zusters in het lawaaierige Sint-Denijsplein opgaan met muzikale spielerei. Hoogtepunten van de avond zijn Mariam Rezaei en audiogenie Thomas Ankersmit, die geluid in al haar dimensies verkent.
Impuls voor de lokale underground
Q-O2-initiatief ‘Oscillation Festival’ speelde zich dit jaar af op verschillende plaatsen doorheen het Brusselse; Decoratelier en Atoma zijn nog maar het begin. Op zaterdag 1 mei bijten Amber Meulenijzer en Pak Yan Lau er de spits af aan de Abdij van Vorst, met een geluidsinstallatie die Meulenijzer bouwde in haar Saab. Verschillende groepen speakers zijn er op het dak gemonteerd; aan de bron van de performance liggen echter de objets trouvés van Pak Yan Lau, die onder meer gongstaven bespeelt met strijkersstok. Meulenijzer brengt met een mengpaneel modulaties aan in dit monotone geheel, waarbij Meulenijzer beheersing toont in het inbouwen van stilte. Het feit dat de performance plaatsvindt vanuit een auto is een gimmick die kleur toevoegt aan dit zoeken doorheen de mogelijkheden van de elektroakoestiek.
Dan is het aan de Zwarte Zusters, een fanfare jonge muzikanten uit Gent; ze spelen meditatieve en speelse jazz van het Jon Hassell-soort. Het feit dat ze vandaag met acht spelen garandeert een rijkdom aan instrumenten, van trompet tot gitaar en terug; ze ontmoeten elkaar in een lichtzinnig samenspel, waarbij de standvastigheid van het geheel het bij momenten inboet voor spelplezier. Dan is er zaterdag om 8 uur ‘s avonds een lezing geprogrammeerd; of deze timing onbeholpen programmatie betreft, of een soort statement, is niet duidelijk. Gelukkig geeft avantgardepopmuzikante Céline Gillain een gul, oprecht en soms tegendraads overzicht van de inzichten die ze opdeed tijdens haar carrière.
Even eigenzinnig is het knaloptreden van Mariam Rezaei, die uit top notch turntableism de meest onchristelijke noise weet te puren; recht uit Newcastle, verbindt de producer met distorted samples extreme kunde aan loeihard experiment. Zo wordt zelf het vilt van de platenmat onder Rezaei’s naalden een instrument op zich, en was gepiep en gekraak nooit eerder zo muzikaal.
Dan komt de op PAN, Touch en Shelter Press uitgebrachte vaste waarde Thomas Ankersmit goochelen met geluid; trouw aan zijn Serge modular synthesizer tovert hij wetenschap om tot magie, in een psychoakoestieke oefening die het onbegrensde potentieel van de analoge synth bewijst. Zo wekt hij een kraakhelder klanklandschap op, waarbij geluid zich rondom het publiek materialiseert in variërende intensiteit; we kunnen de klanken bijna aanraken, waarbij de synth even tijdelijk als LSD fungeert.
Dan vernielt Limburgse Legende DJ Marcelle de Zonneklopper-venue met haar trademark 3 turntable-setup; ze switcht volledig onironisch van footwork naar latin grooves, drum-’n-bass, dembow en terug. Op Oscillation Festival krijgt de underground van de lage landen alle kansen om te woekeren, waardoor het een belangrijke levensader is voor lokale muzikanten en publiek. De theorie achter het festival – (‘what other systems of address are possible, and what kinds of public might they speak to? By experimenting with the system of address itself can we find other ways of being public?’) – komt echter zo vaag over dat ze zichzelf ontkracht. Gelukkig biedt ze een warme cocon voor jong én vergevorderd talent, op een festival waar de liefde voor kunst op zaterdag 1 mei onvergetelijke momenten oplevert.
Gezien: Oscillation Festival, Brussel – 1 mei 2022