Het minste dat je kan zeggen over ‘6’ is dat het een verdomd vreemde plaat is. Finse bands als K-X-P, Circle en het daarmee nauw verwante Pharaoh Overlord zijn sowieso niet voor een stilistisch gat te vangen, maar ditmaal fronsen we wel héél hard de wenkbrauwen. In het verleden hoorden we al onder meer stoner, drones, doom, krautrock, spacerock en zelfs scheve jazz passeren. ‘6’ snijdt nu helemaal de bocht af met een surrealistische mix van repetitieve analoge elektronica (de Moogs dicteren het geluid), dungeon synth(wave), Italo disco en monotone krautrock volgens oude Neu!-leer … aangevuld met de eentonige grunts van Aaron Turner (ISIS, Mamiffer, SUMAC, Old Man Gloom, et cetera). De initiële verwondering bij de eerste luisterbeurt slaat echter al gauw om in irritatie. Het is geen metal-plaat zonder gitaren; en het is geen elektronica met metal-elementen. Het is in wezen niet meer dan een flauwe stunt. Zonder de stem zouden de vijf tracks ook na meerdere rondjes blijven boeien, maar Turners stem slaat werkelijk als een tang op een varken. Maar goed, het minste dat je kan zeggen over Pharaoh Overlord is ze voorspelbaar zijn in hun onvoorspelbaarheid.