Het pruttelt, bromt en gromt. Een monster? Nee hoor, de nieuwe Mind The Gap! Katrien Schuermans heeft voor deze editie een broeierige selectie gemaakt, waarin zowel aandacht wordt besteed aan een oude dublegende als aan jonge jazzbeloftes. Met in deze mix een opvallende rode draad: blaasinstrumenten!
1. Daniel Wyche
This Was Home (Single Excerpt)
Earthwork
American Dreams
We zijn om. Na onder meer releases van Walt McClements, Claire Rousay en Jon Mueller eerder dit jaar, moesten we nu zelfs twee tracks van het label American Dreams op deze Mind The Gap hebben. Dit nummer van Daniel Wyche is een uitgerekt gitaarstuk, dat eigenlijk zeventien minuten duurt, maar waar met deze ingekorte versie de sfeer ook goed behouden is gebleven: traag en meeslepend, zoals American Dreams wel vaker garant voor staat. Een van de labels van het jaar.
2. Jon Doe One
Theli
Sol Invictus
Esc. Rec.
Met een beperkt instrumentarium richt John Doe One, het elektronisch solo-project van Hannes d’Hoine, zich op het improviseren met repetitieve en trance-achtige melodieën. Als luisteraar mag je hierin verdwijnen. D’Hoine schuurt met ‘Sol Invictus’ tegen ambient, improv en modern klassiek aan. Betoverend en filmisch.
3. Saint Abdullah
Hijab In High School
To Live A La West Pt. 2
Important Records/Cassauna
Het Canadees-Iraanse Saint Abdullah komt met een verrassende dubbelaar die in niets nog doet herinneren aan de veldopnames en het kabaal van hun eerdere werk. De twee broers lijken langzaam de chaos van zich af te schudden met een meer ambient-getint bleep-rijk elektronisch geluid waar arpeggio’s zich willen nestelen en game-soundtracks de inspiratie lijken.
4. Lennert Jacobs
Westende
Enthusiasm
Les Albums Claus
Weeral een muzikale voltreffer bij het allercharmante Les Ateliers Claus. Ditmaal schuifelt Lennert Jacobs met het ingetogen ‘Enthusiasm’ naar de voorgrond. Een wonderlijke plaat boordevol soft electronics, meanderende synthlijnen en een ongrijpbare melancholie. De misthoorn op ‘Westende’ voelt als een warme knuffel.
5. Botanist
Selenotrope
(Exclusieve track)
‘Het is toch een beetje het wilde westen qua instrumentatie’, aldus Otrebor. De Amerikaan kan alleszins als een pionier gezien worden op gebied van wat de hakkebord allemaal vermag. Als Botanist geselt hij dit bijzondere instrument zodanig dat hij er een vorm van black metal uit weet te krijgen. Speciaal voor Mind The Gap heeft hij echter een voor zijn doen nogal afwijkend nummer uit een van zijn planken tevoorschijn getoverd. Op het intieme en kale ‘Selenotrope’ klinkt het eerder alsof hij een harp bespeelt. Een kalme kruidentuin in plaats van een woeste wildernis.
6. Felicity Mangan
Echo Harp 2 (Hohner Echo Harp)
Bell Metal Reeds
One Instrument
De in Berlijn verblijvende Australische Felicity Mangan heeft voor een keer haar archief aan veldopnames van het Australische dierenrijk niet ingezet als instrument. Op ‘Bell Metal Reeds’ onderzoekt zij de verschillen in resonantie in de Echo Harp, een mondharmonica. Puur door haar adem en met slechts minimale elektronische bewerkingen creëert zij innerlijke en meditatieve ambientklanken waarbij de mondharmonica totaal niet meer als een mondharmonica klinkt.
7. Patrick Shiroishi
The Long Bright Dark
Hidemi
American Dreams
Waar de ep ‘Descension’ van saxofonist Patrick Shiroishi ging over het leven van Japans-Amerikanen in interneringskampen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, daar gaat het nieuwe album ‘Hidemi’ over het leven ná het kamp, en dan met name over zijn grootvader. De emotionele afsluiter van de plaat is daarvan nog wel het meest indrukwekkend: mooie, melodieuze saxmelodieën, in verschillende takes over elkaar heen gespeeld, slepen de luisteraar mee richting een climax. De luisteraar wordt overvallen door de eerste zangbijdrage op de plaat: een emotionele laatste kreet, waarmee alle voorgaande frustratie wordt gekanaliseerd: ‘Is dit het einde van de storm?’
8. Leo Abrahams
Spiral Trem
Scene Memory II
figureight records
Nu zit Leo Abrahams zeker niet stil, zo getuigen recente samenwerkingen met Shahzad Ismaily en de release van Krokonaut vorig jaar, maar het is al een tijdje geleden dat hij een sologitaaralbum uitbracht, zo’n vijftien jaar geleden zelfs. Na ‘Scene Memory I’ is er nu eindelijk een vervolg: donker, brommend en dreunend. Zo horen we ons gitaargepluk en gepiel graag.
9. Melinda Bronstein
Visible / Light
In Reverse
Objects Forever / Metaphysical Powers
Melinda Bronstein omhult zich op ‘In Reverse’ in op improvisatie en intuïtie leunende breekbaarheid. Met haar stem ingezet als veelzijdig instrument, slechts lichtjes gesteund door timide klanktapijten, bouwt zij uitermate fragiele, introspectieve songs. Een muzikaal onbehagen dat zich manifesteert in loops, vocale drones en repetitieve teksten.
10. Pamela Z
Pop Titles ‘You’
Echolocation
Freedom To Spend
‘Echolocation’ verscheen in 1988, als cassette, in eigen beheer. Nu, dertig jaar later, wordt het stof van de hoes geblazen en krijgt dit debuut van de baanbrekende performancekunstenaar Pamela Z een nieuwe kans. Lees de review op pagina XXXXXXXX.
11. Sei Still
Las Puertas De La Noche
El Refugio
Fuzz Club Records
Mexicaanse postpunk, gezongen in het Spaans en even jachtig als al die andere postpunk-platen die verzuipen in reverb terwijl een veel te strakke ritmesectie de nummers blijft vasthouden. Elk jaar kruipt er zo eentje in je platenkast. Op ‘El Refugio’ staan er heerlijke baslijnen die blijven plakken. Een zanglijn die bekend klinkt. Duisternis alom. ‘Zij stil’ en dans.
12. New Age Doom & Lee “Scratch” Perry
Holy Wings
Lee “Scratch” Perry’s Guide to the Universe
We Are Busy Bodies
Lee ‘Scratch’ Perry is overleden. Een dublegende is niet meer. Maar zoals het legendes tegenwoordig lijkt te betamen, komt er dan post-mortem plots een sterk werk nog na. Een laatste statement. De nieuwe samenwerking met drone-experimentalisten New Age Doom is dubby en dronerig: Perry draagt, gehuld in een wolk noise onvermoeid levenswijsheden voor, en in de verte fladderen schallende trompetten met hem mee.
13. Ill Considered
First Light
Liminal Space
New Soil
Je dacht inmiddels wel genoeg saxofoon gehad te hebben, deze editie? ‘Welnee,’ is daarop het antwoord van de jazzmuzikanten van Ill Considered. Nu hadden ze met Idris Rahman al een saxofonist in huis, maar daar hebben ze voor deze plaat vrolijk Steam Down-saxofonist Ahnanse aan toegevoegd, naast ook Sarathy Korwar, Tamar Osborn en Theon Cross. Meeslepende jazz die de climax niet schuwt.