De Fransman Maxime Vavasseur bracht eerder twee albums uit, eentje op Denovali (‘A Fabric Of Beliefs’, 2013) en eentje op Humanist (‘Sorcery/Geography’, 2012). Daarnaast maakte hij nog twee ep’s, waaronder een split met Dale Cooper Quartet wiens Krystian Sarran meewerkt aan ‘Orients’. Witxes (spreek uit als ‘witches’) maakt volgens de geleerden ambient, maar als we naar dit ‘Orients’ luisteren is het toch wel een heel raar soort ambient. Akkoord, er zijn elementen terug te vinden, een beetje zoals Denovali ambient uitbrengt dan, de grenzen ervan oprekkend. Maar er zitten behoorlijk wat andere invloeden in de muziek, gaande van (harsh) noise, drones, bevreemdende soundscapes tot hier en daar een melodie. En beats. Niet steevast, daar niet van. De openers ‘Distractions’ en ‘Destructions’ klinken eigenlijk behoorlijk als Denovali-ambient. Door de toevoeging van een etherisch klinkende stem die helemaal versmelt met de muziek in ‘Rogues’ maakt Witxes al duidelijk dat hij breder gaat dan ambient of iets wat er op lijkt. In ‘Disruptions’ toont Vavasseur dat hij net zo goed een intrigerende drone kan neerzetten, inclusief noisegeluiden die het nummer wat opfokken. Op afsluiter ‘Clairvoyants’ mogen alle remmen los, inclusief duidelijk hoorbare én opdringerige toeters van Sarran, wat dit stuk meteen tot een geslaagde apotheose maakt. Geen genregrenzen voor Witxes, die beweert eigenlijk geen ambient te willen maken en net daardoor er wel maakt, gevoed met heel wat andere ingrediënten dan veel andere artiesten gebruiken binnen het werkveld, dat dan weer wel.