Terwijl we dit schrijven maken we de heetste zomer sinds decennia mee, genoeg om de treurigheid van heel veel eerdere Hollandse zomers te doen vergeten. Zoals die van 2017, naar het blijkt, want Sietse van Erve bracht de grijze en regenachtige dagen van die zomer door achter een oud keyboard en componeerde de twee stukken op Orphax’ ‘A Summer’s End’. Hij vond het een deprimerende zomer, iets wat hij vooral in het tweede deel, ‘September Mourning’, over weet te brengen. Het titelnummer is opgezet rond een sonore drone in de lage registers. We begrijpen de suggestie van grijstonen, maar het heeft een orgel-achtige kwaliteit die het ook een statige pracht geeft. Na tien minuten redelijk statisch te hebben gegolfd, zwelt het aan en sterft het uit. Bijna, waarna er nog eens tien minuten ingetogen tonen volgen. Het tweede nummer rust op een lange toon, niet te zwaar, als een aankondiging van de echte koude die net achter de horizon ligt, nog wel. Een lichte maar aanhoudende wind suist er overheen, gaandeweg verschijnen er flarden van iets nog ijlers in de verte. In de laatste tien minuten gaat de wind liggen en openbaart zich een bundel middentonen die langzaam ontvlechten, tot er een enkele overblijft en wegsterft. Mooie soundtrack voor wanneer de zomerzon is ondergegaan en het kwik eindelijk een beetje begint te dalen. Uit als download en als cassette.