Omdat we zelf ook van conceptuele dramatiek houden, hebben we tot Allerzielen gewacht om deze cd’s te beluisteren. Als oprichter van het dadaïstische label en kunstenaarscollectief Schimpfluch-Gruppe heeft deze Oostenrijkse Zwitser al drie decennia van radicale uitdrukkingsvormen op zijn conto. Tegenwoordig opereert hij vanuit Japan, en heeft zijn audio-output vooral een bewustzijnsverruimend en meditatief karakter. Dit materiaal wil ons dus bewust leren sterven, en dat is niet voor het eerst, want Eb.er bracht twee jaar geleden in eigen beheer een met wormen getooide cd-r uit onder de projectnaam Conscious Dying. Nu gaat hij echter voor de totaalervaring, en deze albums vormen twee derden van een dodelijk drieluik. Hij gebruikt zijn sjamanenkennis van tantra en yoga om per cd eenendertig psycho-akoestische soundscapes op ons los te laten. Het klankmateriaal varieert van (geen verrassing) ongemakkelijke stiltes, afgewisseld met extreme ruistonen, tot vervormde achterwaartse stemmen en concrete geluiden met titels als ‘How To Die’ of ‘My Necrophilia’. Om deze geluiden te verzamelen trok hij de wouden rond Osaka in. Wie zich dan ruisende blaadjes en kabbelende beekjes voorstelt, zit goed, maar besef dat ‘Om Kult’ evengoed uit bewerkte opnames van occulte bezweringen, krioelende wormen en andere aaseters bestaat. Omdat ook het tapegeruis en andere omgevingsgeluiden bewaard blijven, bekruipt je het gevoel dat je per ongeluk het geluidstestament van een of andere zelfmoordcultus in handen kreeg. Als uneasy listening zijn deze albums dus bijzonder geslaagd, maar om eerlijk zijn hebben we nu nog minder zin om te sterven dan voorheen.