Vreemd dat het zo lang geduurd heeft, eer iemand het picture disc potentieel van ‘Poison’ opmerkte. In 1987 lachte de giftige schedel ons in onze thuisstad toe vanuit diverse etalages. Zowel de stoffige platenwinkel waar we onze EBM en industrial kochten, als de gloednieuwe hippe New Beat zaak droegen deze 12inch hoog in het vaandel. Kortom, een bruggenhoofd tussen twee werelden, in militaire terminologie. De zogenaamde sound of Belgium is al voldoende gedocumenteerd, en hiermee is vooral bewezen dat ‘Poison’ gewoon een lekkere dansplaat is, zoals mijn Nederlandse vrienden zo mooi zeggen. Maar blijf aandachtig, want dit is niet zomaar een geremasterde heruitgave. Er zit ook symboliek in het feit dat er op deze live backing tape editie geen vocalen staan: de helft van The Weathermen, Bruce Geduldig (Tuxedomoon), overleed in 2016. De legendarische samples werden wel behouden: Suzanne Stammer keert terug om ons leven tot een Hel te maken, en op ‘Berlin’ mag Kennedy zijn beroemde uitspraak echoën. Over de jaren 1980 Weathermen zal je ons niet één kwaad woord horen zeggen. Vooral met een sterke reeks 12inches introduceerden ze een welkom vleugje (zelf)relativerende humor in de stoere EBM middens. Tegelijk hadden ze een rebels kantje: de groepsnaam heeft meer gemeen met Bob Dylan en de Amerikaanse versie van Baader Meinhof dan met Armand Pien, en één van hun b-kantjes bezong de kwaliteiten van een 9mm pistool. In deze gelimiteerde (500 stuks) plaat zit ook een downloadticket voor maar liefst tweeëntwintig backingtracks. Dat is veel archief, maar in kleine archeologische dosissen keren we hier met plezier naar terug. Eigenaardig genoeg ontbreken klassiekers als ‘Deep Down South’ en ‘Take It Off’ in het pakket, maar dat mag de pret niet drukken. De cd-versie (200 exemplaren) torst een tweede schijf met een concertopname (Hoogstraten, 2006). Voortgedreven door prominente drumklanken, heeft deze show een zeker karaoke-gehalte. Het lijkt bij momenten alsof Geduldig (alias Chuck B) het enige levende voorwerp op het podium is. ‘Live’ omvat een volledig carrièreoverzicht, met aandacht voor later werk als ‘Punishment’, het samplefeest ‘Daytime TV’, of ‘Bang’, toen Lederman en Geduldig al richting vrolijke bastaardtechno opgeschoven waren. In deze set mag ‘Poison’ uiteraard niet ontbreken, maar ons hoogtepunt is de trage Boodschap van Openbaar Nut ‘Don’t Drink And Drive’, met sarcastische vocalen en dronken elektronische achtergrondexperimenten.