Aidan Baker houdt niet van stil zitten. Hij houdt er ook niet van om geen muziek te maken. Een projectje of samenwerking meer of minder, daar draait hij zijn hand niet voor om. Lezers van dit blad kennen ongetwijfeld een deel van zijn output onder namen als Caudal, Whisper Room, Hupnodrome Ensemble, Adoran of Nadja. De Vlaamse percussioniste Karen Willems, ook Inwolves, houdt ook van samenwerken en samen improviseren. Een ontmoeting tussen beiden bleef niet uit en inmiddels hebben ze als duo al enkele geslaagde releases op hun naam gezet. ‘Awel’ is hun meest recente cd, opgenomen in de Christuskerk in Bochum tijdens het Moving Noises Festival (2017) en gelimiteerd tot tweehonderd exemplaren. Vijf nummers staan er op ‘Awel’, waarin beiden geleidelijk aan elkaar vinden, een atmosfeer opbouwen en slechts zeer geleidelijk naar een climax groeien die minder freejazz of dronegericht is dan gewoonlijk. Het is eerder een aftasten van elkaars mogelijkheden, waarbij vooral Willems haar percussie doet gelden en de hoofdrol lijkt te claimen. Beiden respecteren de ruimte waarin ze spelen, waardoor ‘Awel’ een rustige meditatieve trip is geworden. Baker, van oorsprong Canadees maar nu wonend in Berlijn, ging ook de uitdaging aan om met Hellmut Neidhardt, alias N uit Hamburg, een duo te vormen. N bespeelt net als Baker de gitaar en voegt tegelijk heel wat elektronica toe. Het is meteen een dubbelaar geworden. Het eerste schijfje werd opgenomen aan boord van een schip (MS Stubnitz), in de cabine, in Hamburg terwijl het tweede werd opgenomen in een kunstgalerij in Wuppertal, dicht bij de rivier Wupper. Beide opnames dateren uit maart 2016 en laten de diversiteit van de ruimtes en de onderlinge samenwerking duidelijk horen. De twee nummers die werden opgenomen in de scheepscabine klinken een stuk drukker en ruwer dan die in de galerij, die atmosferisch van toon zijn. Dat nummer ligt heel dicht bij de massa andere platen die Baker solo heeft uitgebracht. Op het eerste schijfje is de inbreng van N veel krachtiger en is de opgebouwde drone-samenwerking veel indrukwekkender. Improviseren in de ruimte waarin het gebeurt optimaal aanwenden is hier de truc en die is in beide gevallen geslaagd te noemen. Vocaliste Faith Coloccia (Mammifer) overrompelde ons recent met ‘VLF’, haar samenwerking met Alex Barnett. Jon Mueller is een zeer gerespecteerd drummer en percussionist die in een enorme waaier aan bands zijn invloed heeft laten gelden. Baker maakte in eerste instantie samples van abrupte geluiden op zijn gitaar, waarna Mueller zijn hypnotiserende percussie toevoegde. Er ontbrak volgens beiden echter iets, dus gingen ze op zoek naar een zangeres die het geluid iets menselijker kon maken. Coloccia maakte loops, werkte met feedback en tapemanipulatie en dat geeft geleid tot een verbluffend resultaat. Het klankenpalet van het trio is aldus een heel stuk breder en de inbreng van Mueller en Coloccia zeer verfrissend. Het album onderscheidt zich in grote mate van het vele andere werk dat Baker al heeft uitgebracht. Mocht de inbreng van Coloccia nog iets prominenter zijn geweest dan zou ‘See Through’ helemaal een topplaat zijn geworden.