In 2010 bracht Kris Lapke na een aanloop van een reeks korte cassettes zijn eerste album als Alberich uit: ‘NATO-Uniformen’. Lang was dat ook zijn definitieve statement, want pas nu verschijnt er een volwaardig opvolger. Dat eerste album had ook wel wat tijd nodig om ordentelijk te worden verteerd: de lange versie nam bijna vier uur in beslag, wat zelfs voor liefhebbers een hoop mechanische noise-ritmes en overstuurde declamaties was om aan te worden onderworpen. ‘Quantized Angel’, Lapkes nieuwe album, rond af op een bescheiden eenenveertig minuten, en ook qua inzet lijkt Lapke het iets kalmer aan te doen. Alberich komt uit dezelfde industriële hoek als Prurient, op wiens Hospital Productions de plaat verschijnt, maar waar die act leunt op de ontketende woede van de power electronics-traditie, doet Alberich meer denken aan Esplendor Geométrico, de Spaanse godfathers van de ritmische noise. Ook Alberich draait veelal om relatief simpele ritmebox en sequencer-patronen, die gestaag door een bank aan vervormers heen worden gestuurd, waardoor alles klinkt alsof het in het rood schiet, en Lapkes stem vrijwel onverstaanbaar vervormd is. Een enkel nummer is ritmeloos, een grauwe geluidsstroom in de stijl van M.B. Muziek als deze werkt alleen als ze afgestompt en nihilistisch is of juist diep intens –en liefst allebei. Maar eerlijk gezegd is ‘Quantized Angel’ geen van tweeën, wat het een beetje een teleurstellende exercitie maakt, zeker onder de lange slagschaduw van dat eerste album.