Zoals ze zelf al aangeven: “a lo-fi experiment on Brazilian folk music” – en dat is krek zo. Maar dat is dan ook het enige dat duidelijk is, voor de rest blijft het gissen. Wie zijn het, met hoeveel, waarvandaan precies? Dat moet nog maar eens uitgezocht worden, wat nu telt, is de grondige punkdeconstructie van Braziliaanse folklore. Onder al die verknipte, korte stukjes chaos schemert altijd iets van samba, bossanova of forro door, en iets van goede zin, zon, en swing. De scheurende gitaren, bordkartonnen ritmes, beukende bassen, paniekerige blazers en gezellige accordeons doen daar niets aan af. Een feest van vernietiging, waarbij het nieuwe moois alle kanten opvliegt.