‘Admission’ is, na ‘Restarter’ uit 2015, het tweede album van Torche voor het grote Amerikaanse (extreme) metalhuis Relapse. Toch wil frontman Jonathan Nuñez niet gehoord of gezegd hebben dat zijn band metal speelt. Hij houdt het liever op heavy rock. Daar mogen ook zeker de adjectieven melodieus, luid, catchy en episch bijgehaald worden. Als geen ander verstaat Torche de kunst om een deftige en vooral gebalde song te schrijven, iets wat ze gemeen hebben en op een zekere stilistische lijn plaatsen met onder andere Baroness, Queens Of The Stone Age, Foo Fighters, Mastodon en de oude culthelden Hüsker Dü. De line-up van de band is sinds hun start in 2004 al een paar keer flink door elkaar gehaald, maar door de herkenbare sludgy gitaarriffs, de vocale harmonieën en de pophooks is ook dit ondertussen vijfde album signatuur Torche. De aanstekelijke titeltrack steekt met kop en schouders boven de rest uit en moet zowat de strafste song zijn die ze ooit uitbrachten. Aanstekelijk betekent echt niet zoet want Torche haalt nog altijd hard uit. In ‘Infierno’, bijvoorbeeld, haalt de band uit Miami, Florida dan weer heel venijnig uit, met noise en een haast industrieel aandoende gitaarsound die doet denken aan het hardste van Black Cobra gecombineerd met het strakste van Helmet. Met ‘Admission’ als triomfantelijk visitekaartje is er geen enkele reden meer om Torche niet mee op hetzelfde verhoog te tillen als de hierboven vermelde bands.