Verschillende gezichten van Alvin Curran kun je tegenkomen op twee recente albums, de dubbelaar ‘Deadbeats’ die opgenomen is door pianist Reinier van Houdt, en een cd waarop Curran op de piano improviseert met violist Jon Rose, ‘Café Grand Abyss’. De eerste schijf van ‘Dead Beats’ is gewijd aan het negende deel in de serie ‘Inner Cities’. Die titel klinkt als een reflectie op de Onzichtbare Steden van Italo Calvino. De meeste stukken worden doorgaans geassocieerd met Daan Vandewalle. Hij nam ze inderdaad op, maar doorgaans wordt vergeten dat Van Houdt ze als eerste speelde. Dit negende deel heeft als titel ‘9-11-01’ gekregen. Inderdaad, de datum waarop twee vliegtuigen zich met verschrikkelijke gevolgen in de Twin Towers boorden. Curran schreef het kort na de aanslag, voor Reinier van Houdt, alsof hij de emotioneel geladen, diep persoonlijke muziek alleen aan hem wilde overlaten. De piano bestrijkt in dit stuk een heel spectrum aan gevoelens, van tederheid tot woeste onmacht en opstandigheid. Je hoort de componist in zekere zin met zijn hoofd tegen een muur botsen. ‘Dead Beats’, dat de tweede schijf beslaat, lijkt vooral een studie in ritmes. Een onderzoek naar uitdrukkingsmogelijkheden van muziek als ritme (de ‘beats’) een vaste basis vormen. En ook hier lijkt de piano onder de handen van Van Houdt geen grenzen te kennen. Het instrument neemt ongekende kleuren aan, straalt en schittert als een planeet net na de geboorte, kan ook ingetogen en vol zacht peinzende zorg zijn. Maar als uitroepteken heeft Curran een steeds verder ontsporende boogiewoogie geplaatst. Er moet ook wat te feesten zijn. Dat gebeurt volop in het samenspel tussen Curran en de Australische violist Jon Rose. Rose heeft de uiteinden van de viool al talloze keren uitgetest. En ook nu blijft hij dat vol overgave doen. Strijken, slaan, tikken, knarsen, en als het moet een boerendans. Curran vliegt met vingers, polsen en ellebogen over het toetsenbord. Draait aan wat knoppen om apparatuur te laten schreeuwen. Rose blijft niet ver achter, en drukt zijn effectenpedaal in tot onder de vloer. Hier hebben twee veteranen een fuif gebouwd die zijn weerga niet kent. Feestneuzen op en toeteren maar.